Last 21.

Langzaam liep ik op de deur af en legde mijn hand op de deurklinkt. De kou drong tegen mijn hand aan en ik rilde even. Langzaam drukte ik de deurklink omlaag en zenuwachtig wachtte ik af of de deur open zou gaan of op slot zou blijven. Een kraak geluidje kwam uit de deur. Ik hield mijn adem in en duwde zachtjes tegen de deur. Langzaam zag ik de vloerbedeking van de gang te voorschijn komen. Ik was vrij, ik was terug! Snel stapte ik de gang binnen en sloot de deur weer voorzichtig. Harry stond met zijn rug naar me toe en Niall en Liam stonden knuffelend tegen over mij. Liam kreeg mij als eerste in de gaten en zijn ogen werden groot. Ik zag de opluchting in zijn ogen, maar ook spijt. Hij dacht dat het zijn schuld was geweest dat ik vast had gezeten, maar dat was het niet. Het was haar schuld geweest. Liam opende zijn mond om iets te zeggen, maar snel legde ik mijn vinger tegen mijn lippen aan om te zeggen dat Liam zijn mond moest dicht houden. Liam knikte kort en onopvallend dat hij het begreep. Langzaam en voorzichtig stapte ik in Harry zijn richting. Ik kreeg al een glimlach op mijn gezicht door het idee dat ik eindelijk weer bij Harry was en dat hij zich zometeen dood zou schrikken. Ik stond nu vlak achter hem en moest moeite doen om nu al niet te beginnen met lachen. Snel legde ik mijn handen voor zijn ogen en drukte mijn lippen in zijn nek net als een vampier zou doen. Ik voelde hoe Harry schrok en een gil ontsnapte uit zijn mond. Angstig draaide hij zich om en zijn ogen werden groot.
‘Louis…’ zei hij verward. ‘Harry…’ zei ik op de zelfde toon als Harry had gebruikt. Een glimlach verschijn op zijn gezicht en hij trok me in een stevige knuffel. Even overdonderd van de plotselinge knuffel bleef ik doodstil staan, amar al snel legde ik mijn armen om de krullenbol heen en trok hem nog wat korter tegen mij aan. Het werd me even te veel en tranen kwamen weer in mijn ogen. Ik zou nooit meer ergens alleen naar binnen toe gaan. Wat er ook gebeurde. Ik legde mijn neus in de krullenbol zijn nek en snoof zijn geur op. Het voelde vertrouwt en ik voelde me veilig. Iets wat ik me al lang niet meer had gevoeld. Ik keek over Harry’ schouder en zag Niall en Liam blij naar ons kijken en ik zwaaide even naar ze waardoor ze begonnen te lachen en ook weer terug zwaaiden. Opeens viel me ten binnen dat we met z’n vijven waren en nu stonden er maar vier mensen in de gang inclusief mij. Waar was Zayn? Ik trok me terug uit Harry’ knuffel en keek verward om me heen. Niall stormde op mij af en begon mij ook te knuffelen. Ik beantwoorde zijn knuffel niet en bleef maar zoekend rond kijken. Niall keek mij verbaasd aan toen ik zijn knuffel niet beantwoorde.
‘Waar is Zayn?’ ik keek ze een voor een aan en net alsof het afgesproken was keken ze alle drie tegelijk naar de grond. Fronsend bleef ik naar ze kijken totdat ik door had wat er aan de hand was.
‘Nee’ wist ik uit te brengen. ‘Nee het mag niet’ piepte ik. Hoe kon dit nou weer gebeuren toen ik de badkamer binnen ging stonden ze hier alle vier nog. Ik schudde wild mijn hoofd.
‘W-wat is er gebeurd?’ Liam tilde zijn hoofd op en ik zag dat hij moeite moest doen om niet in tranen uit te barsten. Hij tilde kort zijn schouders op.
‘Ik-ik weet het niet’ stamelde hij. ‘We waren op zoek gegaan naar Perry en Danielle toen jij vast zat en toen begon de deur van de lege kamer te klapperen en splitsten we onverwacht. Ik had gedacht dat hij ook mijn kant op kwam, maar dat gebeurde niet. Zayn was de kamer van Niall in gevlucht en ik was naar beneden gerent. Toen ik terug kwam was zijn kamer op slot net als bij jou. En toen ging het licht weer aan en uit en deed ik de deur open en toen..’ hij maakte zijn zin niet af en bleef nog even naar de grond staren waar hij net het hele verhaal tegen had verteld. Het bleef lang stil totdat ik de stilte verbrak. ‘Verdomme!’ riep ik uit en sloeg op de deur achter me. Niall sprong geschrokken uit door mijn onverwachtte uitval.
‘Laten we naar beneden gaan, daar hebben we wat meer plaats en is het misschien wat veiliger’ zei Liam voorzichtig. Ik knikte kort en samen liepen we stil naar beneden. Ik zuchtte en keek Liam aan.
‘Je kan hier niets aan doen, ook niet aan wat er met mij is gebeurd. Onthoud dit’ Liam knikte kort, maar ik wist dat hij zich nog altijd schuldig voelde en dat dit ook zou blijven. We keken elkaar zonder iets te zeggen aan en bleven in een circeltje staan. Mijn ogen bleven in die van Harry hangen en ik moest moeite doen om niet in zijn ogen te verdrinken. Harry kreeg het door dat ik hem was aan het aanstaren en snel wende ik mijn blik af. Een onbeken gebonk verbrak de stilte en iedereen keek geschrokken op.
‘W-wat was dat’ stamelde Niall. Niemand gaf antwoord op zijn vraag simpel weg omdat niemand het antwoord wist.
‘Het komt uit het kastje’ zei Harry met een hese stem. We keken elkaar weer aan zonder iets te zeggen en dachten na allemaal over hetzelfde. Iedereen wilde weten wat er in het kastje zat, maar ook iedereen was bang voor wat er in zou zitten.
‘We moeten het open maken’ gooide ik in de groep. ‘Nee het is gevaarlijk’ zei Liam streng. Niall mengde zich in het gesprek en Liam en Niall waren nu druk aan het discuseren of we het nou open of dicht moesten laten. Mijn blik gleed naar het kastje en gingen toen weer naar Harry. Harry knikte even en ik wist meteen wat hij bedoelde. Voorzichtig liep ik naar het kastje en legde mijn hand op de klink ik keek weer naar Harry voor zekerheid en die kreeg ik. Voorzichtig trok ik aan de klink en opende het kastje.



Wat zit er volgens jullie in het kastje?!...