Hoofdstuk 27

Amy pov.

als mijn hart kon bloeden van verdriet, was het nu al doodgebloed.
als ik kon verdrinken in mijn tranen, was ik nu al verdronken.
ik ren en ren. hoe, naar waar, waarom? ik weet het allemaal niet.
ik weet alleen dat Zayn een totale zak is, hoe kon ik ooit verwachten dat hij anders is.
hij is net zoals al die popsterren, een totale player. eentje die mijn hart en ziel heeft vertrapt.
mijn tranen beletten het me om nog iets te kunnen zien. gefrustreerd maar doodmoe zak ik tegen een muur omlaag.
waarom? waarom gebruikte hij me? waarom viel ik voor hem? waarom ben ik überhaupt op dat geluid afgeslopen
waardoor ik zelf ontvoerd werd? allemaal vragen die door mijn hoofd spoken.
het lijkt me anders wel duidelijk: Zayn werd ontvoerd, toevallig ik ook, hij was er zeker van dat hij er weg zou geraken,
thuis had hij een vriendinnetje op hem wachten, waarschijnlijk 1 van de velen,
en hij wilde waarschijnlijk mij voor in de tussentijd.
harde waarheid.
als ik terugdenk aan Zayn's warme armen om me heen, zijn zachte lippen op de mijne.
verdomme hij gebruikte me gewoon! net nu ik wat gekalmeerd was voel ik opnieuw de ondraaglijke pijn.
tranen stromen weer over mijn wangen, en net als ik dacht dat het niet erger kan, voel ik een druppel op mijn hoofd vallen.
ik leg mijn hoofd in mijn nek om naar de hemel te kijken. perfect, het regent.
het kan me allemaal niets meer schelen, ik verroer me niet. de tranen blijven stromen en ze vermengen zich met de regen.
verkleumd tot op het bot, maar ik voel het helemaal niets. ik voel helemaal niets meer.
plots voel ik een hand op mijn schouder, geschrokken kijk ik op.
'hey, moet jij niet binnen zitten. wil je dood ofzo?' vraagt de jongen geschrokken.
ik kijk in zijn donkere ogen, die me zo doen denken aan de ogen van Zayn.
meteen staan er weer tranen in mijn ogen, en voelt het alsof mijn borstkast in brand staat.
de jongen zag het, en meteen sloeg hij een troostende arm om mijn schouder.
'heeey shhht, sorry dat ik het vroeg. kom, ik haal je hier weg.'
ik heb geen energie meer om tegen te stribbelen, dus laat ik het maar gebeuren.
'ik ben Alex trouwens.' stelt de jongen zich voor terwijl hij een arm onder mijn knieën steekt en een achter mijn rug,
zodat hij me kan oppakken. 'Amy.' fluister ik schor, veel meer kan ik gewoonweg niet meer zeggen.
ik laat mijn hoofd op Alex' borstkast vallen, en als in mijn ogen weer open staan we in de hal van een huis.
geen idee waar ik ben, waarschijnlijk in het huis van Alex.
hij loopt nog steeds met mijn in zijn armen naar de woonkamer.
voor ik het weet lig ik in een sofa. 'ga maar slapen, dan kan je daarna alles uitleggen.' fluistert Alex.
maar ik hoor het nog net, want ik val al in slaap.




90210-boy-hot-igottapeenow.tumblr.com-liam-sexy-Favim.com-97749.jpg