A miracle or a nightmare ?

En dan kwam de dag dat ik naar het middelbaar ging, of moest!! Opeens moet je weer nieuwe vrienden maken, iets waar ik dus niet goed meer in was ná Sofie te verliezen. Je bent weer bij de jongste van die school. Ik was zelfs de jongste omdat ik op 31 december geboren ben. Maar vooral het nieuwe aan het middelbaar is ,je komt meer in contact met meisjes , gewoon omdat je met veel meer op 1 school zit. Maar niemand die wist van mijn verhaal, mijn angst voor meisjes. Niemand die snapte waarom je altijd de andere kant op keek als er een meisje voorbij liep, anders dan alle andere jongens dus. Ik werd gepest , gewoon al als ik vriendelijker deed dan dat het moest, gewoon omdat je gevoelig bent en je weet dat het leven geen sprookje is. Ja het eerste jaar was een echte hel voor mij. Ook al zaten we met 26 in de klas er was niemand waar ik me mee kon vinden. Iedereen was volwassener dan ik , iedereen had “ervaring” met meisjes. Snapte dat ook niet. Waarom zou je samen zijn met een meisje waar je bijna niks voor voelt. Ze deden het gewoon omdat ze iets voelde …. Maar wat is iets ! Ik wist ook niet wat liefde was, hoe het voelde. Zelfs al was ik hopeloos op vlak van meisjes geworden , dat is toch nooit een reden om met het eerste beste vrouwelijke wezen een koppel te vormen. Hoe die jongens in mijn klas puur op uiterlijk konden afgaan , dat vond ik gewoon afschuwelijk. Dat verdient niemand, een meisje moet je toch behandelen met respect. Als je niet de moeite wilt doen om haar als een prinsesje te laten voelen, begin er dan niet aan. Waarom zou je! Ieder prinsesje van een meisje verdient haar eigen prins op het witte paard 

Het 2de middelbaar was al iets gemakkelijker. Doordat ik een redelijk hoge richting deed zaten we toen al niet meer met zoveel andere in de klas, 8 om precies te zijn, het maakte het allemaal gemakkelijker. Gemakkelijker om op de speelplaats je te verstoppen zonder dat ze je zagen. Ik ging meestal in de hoek van de speelplaats zitten. Daar zat nooit iemand omdat het er water lekte en heel hard waaide altijd. Ik weet hoe zielig dat klinkt , ben er niet trots op hoor. Zo eenzaam, alleen en vergeten.

Zo bewandelde ik het pad des levens het 3de middelbaar in , het jaar dat alles alweer veranderde. Dit is het jaar dat ik haar ontmoeten , het meisje dat meer dan een grote rol ging spelen in mijn leven, het meisje dat mijn leven een paar jaar ging zijn. Ik weet nog hoe ik haar ontmoet Heb. Een vriend van mij wou dat ik eens mee ging naar een soort jeugd beweging , maar ná de eerste keer was ik niet meer van plan terug te gaan want er waren ook meisjes. Hij heeft mij een maand later kunnen overtuigen het nog één keer te proberen om mee te gaan. Toen Heb ik haar voor de eerste keer gezien. Net als voor al de andere meisjes had ik schrik voor haar. Maar er was iets met haar, iets wat mij herinnerde aan Sofie , iets speciaal. Ik ging telkens opnieuw mee , telkens met het gedacht haar te zien , gewoon te zien ,want praten met een meisje was voor mij nog ver weg. Ze fascineerde me, ze was het eerste meisje dat aardig genoeg leek om met een lelijk, verlegen maar vooral gebroken jongen te praten . Maanden gingen voorbij en ik begon met haar te praten , ik begon haar meer en meer te zien , op de bus en bij de jeugd beweging. Haar naam klonk in mijn hoofd alsof een engel het vertelde, Anneke ! Zij raakte het kleine gedeelte in mijn hart waar ik al die jaren mijn verlangen Heb verborgen om terug een echte vriendin te hebben. Alles ging goed en zij begon de uitzondering te worden , ik bloeide volledig open bij haar. Toen kwam haar zus ook bij de jeugd beweging. Het leek mij iets goed. Zij kon het onmogelijke misschien ook wel doen en mij ook open genoeg krijgen om met haar te praten. Nooit had ik gedacht dat door haar alles alweer mis zou gaan in mijn hoofd.

Al vanaf de eerste dag dat zij er bij kwam had Anneke veel minder aandacht voor mij, ze zat altijd bij haar zus als het weer jeugdbeweging was en ... ik werd gekwetst , alweer door een meisje. Maar ik kon haar niet loslaten , ik was verliefd op haar geworden , ik was verliefd geworden op het meisje dat iets speciaal had. Zonder dat ze het wist werd ik meer en meer verliefd op haar , maar meer en meer leek ze mij ook te vergeten . Maar ik kon het niet laten, zij deed iets met me! Haar lach, haar karakter, haar schattige uiterlijk, I couldn't handle myself!