Hoofdstuk 95

Yuna
De volgende morgen ben ik vroeg wakker. Gisteravond heb ik Aiden nog naar bed horen gaan. Ik zat de hele tijd maar na te denken over hoe Aiden en Jack te keer gingen tegen elkaar. En natuurlijk ook over Alana en hoe dat verder moet.
Ik stap het bed uit en kleed me snel om zodat ik Aiden niet wakker maak. Zo stil mogelijk loop ik de kamer uit en ga zachtjes de trap af.
Eenmaal beneden is er nog niemand en op zich vind ik het niet erg om een keer alleen te zijn. Ik loop de keuken in en eet wat. Na een half uurtje hoor ik iemand in de gang lopen en na een paar stappen hoor ik niks meer en besluit ik in de woonkamer te gaan kijken.
In de deuropening staat een gapende Alana die in haar ogen wrijft.
‘Heb je goed geslapen?’ vraag ik als ik ga zitten bij de openhaard.
Ze knikt een keer en mompelt een zachte ‘ja.’ Dan gaat ze na wat aarzeling naast me zitten.
‘Sorry’ zegt ze nadat ik weer ben gaan eten. Ik kijk haar verbaast aan.
‘Waarvoor?’ vraag ik dan ook. ‘Ik schaam me er voor dat ik je wilde bijten’ zegt ze terwijl ze naar beneden kijkt.
‘Daar kun je niks aan doen. Je hoeft je daar niet voor te schamen hoor’ zeg ik terwijl ik mijn bord naar de keuken breng. Ik hoor dat Alana mee loopt en daar op een stoel gaat zitten.
‘Goeiemorgen’ zegt Aiden die aan tafel gaat zitten en dezelfde vraag aan Alana stelt als ik eerder vanmorgen.
‘Wat wil je doen vandaag?’ vraagt Aiden als ik ook ben gaan zitten.
‘Geen idee, misschien wil Alana zo mee naar de draken?’ vraag ik aan het meisje. Ze knikt meteen met voor het eerst een glimlach.
‘Dan ben ik daar over een half uurtje en dan gaan wij naar het trainingsveld’ zegt Aiden vast besloten tegen me.
‘Wat gaan we doen dan?’ vraag ik nieuwsgierig.
‘Met zwaarden trainen’ zegt hij met een grijns. Ik kijk hem aan.
‘Met jouw?’ vraag ik serieus en zie dat hij me vragend aankijkt en niet weet wat hij moet zeggen.
‘Jij bent veel sneller en sterker dan ik, dat is niet eerlijk’ lach ik terwijl hij ook begint te lachen.
‘Dat maakt toch niks uit? Alleen maar beter voor jouw. Doen jullie de draken maar dan zie ik jullie zo wel’ zegt hij terwijl ik samen met Alana opsta.
Voordat we doorlopen naar de draken schiet ik even snel de stal in om Midnight buiten te zetten. Als dat gedaan is lopen we weer door naar onze draken die er ongeduldig bijstaan.
Alana is helemaal onder de indruk en volgens mij vinden alle draken dat wel leuk.
Naur loopt me dan ook bijna omver als ik hem naar buiten leid. Als ze allemaal buiten zijn komt Aiden aanlopen samen met Ben.
‘Kom maar, dan gaan wij weer naar huis’ zegt Ben tegen Alana nadat hij ons heeft begroet en mij succes heeft gewenst.
Aiden loopt alvast voor me uit en na een paar minuten zijn we op het veld. Er zijn nog een aantal vampiers bezig. Eerst kijken de meeste ons aan maar na een tijdje is iedereen toch weer met zijn eigen ding aan de gang.
Als we eenmaal een plek hebben gevonden geeft Aiden me mijn zwaard en gaat tegen over me staan. Voordat ik mijn slag kan slaan heeft hij hem al afgeweerd. ‘Je moet er wel bij blijven he’ grijnst hij. ‘Ik doe mijn best’ zucht ik en raap het zwaard op.
Deze keer begint Aiden en na een paar keer lukt het me het zwaard uit zijn handen te slaan en de mijne op zijn schouder te zetten en hem trots aan te kijken met een lach op mijn gezicht. ‘Gaan we het zo spelen?’ vraagt hij als hij een stap naar achteren zet waardoor ik begin te lachen. Voor ik daar op kan antwoorden lig ik zelf op de grond en staat Aiden boven me te grijnzen terwijl ik hem met grote ogen aankijk. ‘Ik zei toch dat je moest opletten?’ krijg ik dan ook als opmerking. Ik knik een keer. Als hij zijn hand naar me uitsteekt om overeind te komen zie ik dan ook mijn kans om hem terug te pakken. Terwijl ik me omhoog hijs zet ik mijn voet achter de zijne waardoor hij zijn evenwicht verliest en zelf naar achteren valt. Het is alleen jammer dat hij mij nog vast heeft waardoor hij me dus met zich mee trekt zodat ik boven op hem val. Nou ja erg is het dan dus niet. ‘Wel opletten he?’ zeg ik lachend terwijl ik een kus op zijn lippen druk.