(TC) Join me in death if you love me! (deel 9)

Bill zucht nogmaals en kijkt me weer aan.
"Ze weten dat we thuis zijn Tommi dus hun kennende zullen ze op de bel blijven drukken tot we uiteindelijk gaan opendoen".
Bill zijn woorden zijn nog niet koud of er word al aangebeld.
Bill en ik kijken elkaar twijfelend aan.
"Wat nu?"
"Tja, opendoen zeker. We kunnen ons plan nog altijd uitvoeren als ze weg zijn hé" zegt Bill terwijl hij rechtstaat en naar de voordeur loopt.
"Hey jongens! Zin in feestje?" hoor ik Georg roepen die onmiddelijk doorstormd naar de woonkamer.
"Whaw jongens! Wat waren jullie aan het doen? Hier zitten meiden hé! Waar zitten ze? Komaan kom maar tevoorschijn meiden ik weet dat jullie hier zijn!" roept Georg hyper.
"Nee Geo, geen meiden hier" zeg ik rollend met m'n ogen.
Georg kijkt ons stomverbaasd aan.
"Hoe? Wat? Waarom? Euh? Waarom zijn jullie dan zo opgekleed en al dat eten dan?".
Georg en Gustav kijken ons nu echt aan als een stel schapen met het downsyndroom.
"Tom en ik wilden het gewoon eens gezellig maken onder ons TWEETJES!" antwoord Bill wat nors en met de nadruk op tweetjes en dan ploft hij terug op zijn stoel.
Georg en Gustav lijken het echt niet te snappen en blijkbaar kan het hun ook niet veel schelen want ze staan al kwijlend naar al ons eten te kijken.
"Ook honger jongens?" vraag ik sarcastisch.
"Euheum mmmm jajaja!" kwijlen ze in koor.
"Neem maar een bord en zet je erbij" zegt Bill nu gelukkig al ietsje beter gezind.
Gus en Geo spurten naar de keuken en even later zitten ze als een stel uitgehongerde leeuwen te eten.
Bill zet zijn elleboog op tafel en laat zijn hoofd in zijn hand rusten terwijl hij de jongens met een hoog opgetrokken wenkbrouw zit aan te kijken. Ook ik bekijk het hoofdschuddend hoe die twee zitten te schrokken.
"Hebben jullie geen honger meer?" vraagt Gustav voor hij een grote hap uit een stuk pizza neemt.
"Nee niet echt" zegt Bill. "Zeker niet nu ik jullie zo bezig zie!" zegt hij er fluisterend achterna. Gelukkig hebben de G's het niet gehoord maar ik wel.
"Bill? Kan ik je even spreken op de gang bitte?".
Bill staat zuchtend recht en volgt me naar de gang. Zonder om te kijken voel ik gewoon hoe Georg en Gustav ons zitten aan te gapen.
Bill leunt tegen de muur en ik zie hoe er een grote zwarte traan uit zijn ooghoek rolt.
"Heey liefje, komaan niet huilen, ze zijn hier nu, laten we er het beste van maken okey?".
Bill kijkt me even snikkend aan en veegt dan de tranen uit zijn ogen.
"Weet je Tom? Eigelijk is het nog zo'n geen slecht idee dat ze hier zijn. Nu kunnen we nog 1 keer samen met onze vrienden eens goed feesten, we geven hun de tijd van hun leven zodat ze deze avond nooit meer zullen vergeten"...




REACTIES BITTE;)


Ps: voor diegene die zin hebben, kijk eens in m'n fotoboek naar die foto van Tom met zijn 'derde been'


xx Candy