``194``

"dus dit is het huis? " Dean staat naast me. Ik had willen protesteren maar na dat gedoe dat hij zo gestrest was kon ik het niet over mijn hart verkrijgen. Even knik Ik. Het huis was niet zo vervallen als ik dacht integendeel zelfs, het leek net alsof het de dag na het ongeluk was. Dean begint met lopen en ik volg snel. Ik had een slecht gevoel, misschien niet door de poltergeist die er zat maar om iets anders.

Dean pov
Ik klop aan en er doet een mooie vrouw open. Misschien niet de mooiste vrouw die ik had gezien maar ze was oké. Eerst maar kijken of ze getrouwd was. Ik speur haar vingers af maar zie geen ring. Voor ik verder kan kijken begint Alex te praten. "Wij zijn Alex en Dean, we zijn hier om wat vragen te stellen over het ongeluk 20 jaar terug. " mijn ogen schieten naar Alex. Ze heeft ongerust in haar gezicht. Net zoals toen zij en Sam bijna door hun opties hen waren om mijn deal te breken. Ik geef het niet graag toe maar ik bestudeerde haar gezicht nog wel eens. De vrouw knikt even. "Kom binnen, ik ben vereerd om jullie er meer over te vertellen" we stappen naar binnen. Wacht eens. Hoe wist Alex van dat ongeluk? Chris had het waarschijnlijk aan haar verteld. De vrouw die zich had voor gesteld als Emily loopt weg om koffie te zetten. Ik kan het niet helpen om weer naar Alex te kijken. Nu was de onrust met iets anders vermengd. Ik wist wat het was. Ze was bang! Alex was niet zomaar bang. Ik wil er naar vragen. Maar ze zou nooit praten als ik het gewoon zou vragen. Damn was ik maar zo makkelijk in praten zoals Sammy. Emily geeft me de kop koffie en ik schenk haar een glimlach. Even blijft ze me aan kijken. Alex schrapt haar keel. Emily neemt voor ons plaats. "Dus wat willen jullie weten? " vraagt ze. Alex neemt een slok van haar koffie, ze likt over haar licht roze lippen voordat ze de vraag beantwoord

Alex pov
"vertel graag alles, alles wat je weet" Emily knikt en ik zie haar denken. Dean verschuift zich een beetje. Als ik naar hem op kijk betrap Ik hem. Zijn ogen bekijken me bestudeerd. "Ik weet niet alles van de verhalen" begint Emily. Gelijk kijk ik naar haar. "Er woonde hier een gezin met 2 kleine kinderen. Een jongetje en meisje. " gelijk voel ik de spanning in mijn lichaam. Asjeblieft laat haar de namen niet weten. "Ik weet alleen de naam van de ouders en de jongen. Niemand wil de naam van het meisje vertellen." en sprankje hoop laat me een beetje ontspannen. "Het was inderdaad ongeveer 20 jaar geleden dat het gebeurde. Het was een mooie dag en de kinderen waren buiten aan het spelen. Niemand weet precies wat er toen gebeurde." Dean gaat een beetje naar voor zitten. "sommige zeggen dat het meisje de jongen in het water had geduwd en dat hij daarom is gestikt. En dat de vader zich zo slecht voelde dat hij zelfmoord had verpleegd. Maar ik denk dat er iets anders was. Vooral omdat de dochter en vrouw nooit meer gezien zijn"