Hoofdstuk 63

Yuna

De volgende dag word ik tot mijn verbazing wakker in mijn eigen bed. Ik kom langzaam overeind en kijk de kamer rond op zoek naar Aiden die onder het raam inslaap is gevallen met een deken om zich heen.
Met een lach om mijn gezicht sta ik op en loop naar hem toe, ik ga stilletjes naast hem zitten en druk voorzichtig een kus op zijn wang.
Aiden’s ogen schieten open maar als hij ziet dat ik het ben zakken ze weer dicht.
Gelukkig heeft hij een ‘slachtoffer’ kunnen vinden aangezien zijn ogen niet meer felrood zijn.
‘Ik dacht dat je wel weer in je eigen bed wilde liggen’ zucht Aiden na een tijdje.
Ik knik een keer ‘Ik heb goed geslapen ja, het is beter dan op een stoel’ zeg ik lachend.
‘Hoe voel je je?’ vraag ik na een tijdje tegen de muur aan te hebben gezeten.
‘Het gaat een stuk beter’ zegt hij terwijl hij de wond op zijn been laat zien die bijna helemaal genezen is.
‘Gelukkig’ zeg ik zachtjes. Ondertussen gaan er verschillende vragen door mijn hoofd over hoe het verder moet, ik wil het niet laten merken maar jammer genoeg heeft Aiden het in de gaten.
‘Wat is er?’ vraagt hij terwijl hij iets rechter tegen de muur gaat zitten.
‘Veel vragen’ zeg ik afwezig. ‘Wat voor vragen?’
‘Waar gaan we heen en wanneer? En hoe gaan we dat doen? En hoe ga ik dat aan mijn ouders vertellen?’ som ik op terwijl ik naar de vloer staar.
‘Dat zijn veel vragen, en eigenlijk heb ik er niet echt een antwoord op’ bekent hij.
Ik zucht een keer.
‘Het moet ergens zijn waar geen vampiers of elven zijn’ mompel ik. Nu is het Aiden die knikt. ‘Dat is een ding dat zeker is. En wanneer? Dan zou eigenlijk morgen kunnen’ zegt hij. ‘Maar hoe we dat gaan vertellen? Je moeder is waarschijnlijk niet echt een probleem’ gaat hij verder.
‘Maar mijn vader en Iwan, dat is een ander verhaal’ maak ik zijn zin af.

Dan wordt er op de deur geklopt en mompelt Iwan dat we gaan eten. Ik sta op.
‘Probeer nog maar wat te slapen, je zult je ondertussen ook wel vervelen’ zeg ik terwijl ik hem aankijk. Aiden knik een keer.
‘Kom je anders na de middag naar de stallen? Dan kun je misschien helpen en Naur nog eens zien’ vraag ik langzaam. ‘Als dat mag van jouw’ klinkt het onschuldig met een klein lachje. ‘Van mij mag het maar kijk uit voor mijn vader. Ik geloof niet dat het een goed idee is om jullie alleen te laten’ grinnik ik terwijl ik de deur open doe en hem nog eens aankijk.
Aiden knik een keer ‘Dan zie ik je zo wel’ zeg ik nog voordat ik de deur dicht doe.

Nadat ik de trap af ben gelopen en de keuken in wil lopen word ik zacht tegen de muur aan geduwd en kijk ik recht in de ogen van Iwan.
‘Weet je zeker dat wat je wil doen, goed gaat komen?’ vraagt hij als ik als ik hem alleen maar aankijk zonder wat te zeggen.
‘Ik weet niet waar je het over hebt’ lieg ik, iets waar ik niet zo goed in ben.
‘Ik hoorde waar jullie het over hadden, vader laat dat waarschijnlijk toch niet toe’ zegt hij.
‘En jij?’ vraag ik terwijl ik zijn blik ontwijk. ‘Waarom wil je dat weten?’ vraagt hij bijna boos.
‘Omdat je mijn broer bent’ mompel ik. ‘Als jij het zeker weet, zou ik het met moeite toelaten maar alleen als jouw dat echt gelukkig zou maken’ zegt hij terwijl hij naar mijn kamerdeur kijkt.
‘Komen jullie nog?’ wordt er vanuit de kamer geroepen. Langzaam laat Iwan me los en loopt weg na me nog een keer te hebben aangekeken. Ook ik kom los van de muur en loop de keuken in en ga zitten.
Aan tafel wordt er niet veel gesproken en zijn we snel klaar. Nadat ik heb opgeruimd schiet ik naar buiten en begin met de draken. Waarschijnlijk zal het niet lang duren voordat Aiden er is dus doe ik rustig aan. Als ik in de stallen kom begint Midnight te hinniken en Xena gromt zachtjes. Als ik ze heb gevoerd begin ik met het uitmesten van Midnight zijn stal.