Hoofdstuk 23

Amy pov.

na al die jaren heb ik het aan iemand verteld. al die jaren pijn.
het is zo raar, nu pas lijk ik door te hebben wat ik heb gemist; liefde, vriendschap,
het plezier om te zingen.
mijn hart voelt als en bloem, die na jaren in een knop te zitten, eindelijk terug bloeit.
ik schenk een waterig glimlachje aan Zayn, dit alles heb ik tenslotte aan hem te danken.
als hij ziet dat ik lach, lacht hij spontaan terug en beginnen zijn ogen te twinkelen.
het maakt hem zo onweerstaanbaar!
met een sprankelend gevoel van geluk geef ik Zayn een kus op zijn wang.
'geen kusje op mijn mond?' pruilt hij. het is zo'n schattig zicht,
dat ik spontaan mijn lippen op de zijne duw. als ik me wil terugtrekken, houdt Zayn me tegen.
iets waar ik totaal geen problemen mee heb.
al snel tikt Zayn's tong tegen mijn lippen en open ik gewillig mijn mond.
onze kus wordt passioneler en Zayn's handen dwalen over mijn lichaam tot ze hun
vaste plaats op mijn heupen hebben gevonden. even lijk ik alles te vergeten.
het maakt niet uit wie hij is, wie ik ben. alleen onze liefde telt.
dan horen we een geluid en komt Bob binnen.
met tegenzin haal ik mijn lippen van Zayn's lippen af.
Bob kijkt ons vuil aan en zet dan ruw het bord met oud brood op de grond.
'heeft het liefdeskoppel het gezellig genoeg, ik kan anders wel voor wat amusement zorgen?' grijnst Bob.
meteen voel ik Zayn verkrampen en hij slaat beschermend een arm om me heen.
'luister eens goed, je hebt ons al ontvoerd. ga ons nou ook niet mishandelen!
als je ook maar 1 vinger uitsteekt naar Amy, ik zweer het je dan zal het je beste dag niet zijn.' snauwt Zayn.
'ahja, wat ga je doen dan?' spot Bob. dit gaat te ver, en Zayn vind dat blijkbaar ook.
woedend gaat Zayn voor Bob staan. ik kruip omhoog en kijk bang naar het schouwspel.
'ik doe wat ik wil. ik ben hier de baas ja? hier ben je niet een arrogant sterretje dat alles krijgt wat hij wil.
zonder al die mensen die voor je werken ben je niets. wat gaat zo'n tenger ventje tegen me doen dan?' dreigt Bob.
in Zayn's ogen vlamt pure woede op, en voor ik het weet ligt Bob kermend op de grond met zijn hand tegen zijn kaak.
de angst slaat me om het hart, en hoewel Zayn er vastberaden uitziet, weet ik dat hij ook bang is.
dreigend staat Bob recht, en we durven ons niet te bewegen.
we zijn dan ook beiden verbaasd als Bob ons gewoon voorbijloopt en de kamer uitbeent.
zo snel Zayn's woede aanval kwam, zo snel is hij ook weg. uitgeput zakt Zayn in elkaar tegen de muur.
bezorgd loop ik naar hem toe. 'gaat het liefje?' vraag ik schor. hij kijkt me aan en knikt.
hoewel hij tranen in zijn ogen heeft en zijn blik verwarrend is.
nu pas besef ik wat hij heeft gedaan, hij heeft het echt voor mij opgenomen.
volgens mij zou hij zelfs voor me vechten, moest het nodig zijn. god wat hou ik van hem!
ik neem hem in mijn armen en maak sussende geluidjes.
zijn schouders schokken een beetje, en ik wieg een beetje heen en weer tot hij wat gekalmeerd is.
als ik hem in zijn ogen kijk fluister ik simpelweg: 'ik hou van je.' 'ik ook van jou.' krijg ik als antwoord.
glimlachend knuffel ik hem weer, maar die glimlach verdwijnt al snel.
Zayn voelt dat er iets mis is, en kijkt me vragend aan.
ik neem hem bij zijn schouders vast zodat hij kan zien wat ik zie.
de deur staat op een kier.