``193``

Dean zit op de bank in de woonkamer. Hij heeft een boek voor zich. Ik loop zachtjes op hem af. Ergens had ik zin hem te laten schrikken. Misschien zelfs te stoeien. Ik weet niet, maar ik wilde gewoon lol maken.
Chris was mysterieus en hij deed me niet helder denken. Dean daarentegen wel. Ik zet nog een stap naar voor en zie Dean wat verschuiven. Snel hou ik mezelf stil en dan zie Ik Dean de bladzijde omslaan.
Nog 2 stappen en dan zou ik hem kunnen laten schrikken. Nog 1… Ik strek mijn hand uit maar voor ik bij zijn schouder ben grijpt Dean mijn hand ruw vast en trek me naar voor. Ik ben even zo verbaast dat ik niet voel dat ik op Dean’s schoot lig en er een mes tegen mijn keel wordt gedrukt.
‘Alex, wat was je van plan?’ ik kijk op en voel dan het mes een beetje in mijn vel snijden. Gelijk lig ik als verstijft in zijn schoot, wat ik ook nu pas door had.
‘ik wilde je laten schrikken’ mompel ik zacht. Het mes wordt van mijn keel weg gehaald en Dean trekt me ruw van zijn schoot. Nu ik naast hem zit zie ik pas hoe vermoeit hij er uit ziet. ‘niet goed geslapen?’ vraag ik hem.
Hij gromt even en ik ga zonder er bij na te denken achter op de leuning zitten en leg mijn handen op Dean’s schouders. Voor balans zet ik aan elke kant van Dean zijn rug een been. Zijn spieren spannen zich gelijk aan maar als ik zacht in zijn schouder knijp ontspant hij zich even. Langzaam begin ik zijn spieren te masseren en komt er soms een kreun over zijn lippen. Ik ga door tot ik voel dat Dean niet meer leest en meer tegen mij aan hangt dan nog iets anders doet. ‘waarom ben je zo gestrest?’ Dean krijgt gelijk de stress terug in zijn schouders en ik knijp hem hard zodat hij zich weer moet ontspannen. ‘je hoeft niet bang te zijn dat Sam je in de steek laat voor Chris als je dat denkt.’ Dean wilt opstaan maar ik hou hem tegen door weer hard op een spier te knijpen. ‘of ik’ onbewust spant Dean zijn spieren aan wanneer ik dat zeg. ‘als ik tussen jou of hem zou moeten kiezen, kies ik altijd voor jou’ voeg ik er aan toe als ik besef dat het inderdaad een deel van de stress was. Dacht hij werkelijk dat ik hen voor Chris zou verlaten. Zo gek is het niet eigenlijk, ik had ze ook voor Ted verlaten.
“waarom denk je dat het me uit maakt dat jij voor Chris zou kiezen?” ik krijg even een grimas op mijn gezicht. Hij zou het niet toegeven.
“omdat ik weet dat je niet zonder me zou kunnen” zeg ik poeslief. Dean duwt mijn handen van zijn schouders en staat op.

Dean Pov.
Ze had gelijk, ik was aan het stressen geweest dat ze liever voor Chris zou gaan dan voor Sam en mij. De blik die ze in haar ogen had als Chris met haar was. Het irriteerde me rot. Ik zet de mok op het aanrecht en staar naar het tafelblad. En nu irriteerde het me dat zij maar al te goed wist dat het mij dwars zat. Ik maak een grommend geluid. “waar ben je boos om Dean?”klinkt het gelijk achter me. Ik draai me om en zie Sam staan. “niets” grom ik nu. Sam zag gelijk dat ik loog maar wist net zo goed als ik dat hij er niet verder over zou gaan. Hij pakt de boodschappen uit. “Chris en Alex gaan zo op onderzoek uit in de stad en wij gaan naar het huis kijken” zegt Sam dan. Mijn kaak verstrakt. “tenzij jij met Alex het huis wilt onderzoeken” voegt Sam er snel achteraan als hij de kaak van zijn broer ziet verstrakken.
“Ik doe het huis met Alex, ik blijf die Chris niet vertrouwen” antwoord Ik. Sam blijft even naar me kijken, waarschijnlijk geloofde hij het niet, maar wat maakte mij dat nou uit. Het is niet dat ik Chris niet vertrouwende met Alex… toch?