Keep holding on 16

jahh
Amber pov. Je staat wat met Denise te praten als je opeens een klein steekje in je buik voelt. Je schrikt een beetje ‘gaat het’ vraagt denise. ‘alleen steken in mijn buik’ . dan begin je zwaarder te ademen omdat je meer pijn begint te voelen ‘ik ga even naar buiten’ zeg je. Denise knikt en loopt met je mee. ‘meid ik denk dat je maar beter naar het ziekenghuis kan gaan want volgens mij moet je bevallen’ zegt Denise serieus maar toch grappig. ‘kom heel even mee want we moeten kevin even waarschuwen’ zegt Denise dan weer ‘heej mensen wat doen jullie buiten?’ vraagt joe die auto stapt , ‘mevrouw hier moet denk ik bevallen’ zegt Denise. Joe kijkt jullie raar aan ‘blijf jij even bij haar dan bel ik het ziekenhuis en ga naar kevin’’ja is goed’ zegt joe dan weer. ‘meis gaat het een beetje je ziet er nog al pijnlijk uit’ ‘nou alleen een beetje pijn meer niet’ zeg je lachen ‘nou meid maar sucses hé en zeg tegen kevin dat hij een beetje rustig moet doen’ zegt hij met een verdrietige blik in zijn ogen, hij zal wel aan camilla denken. ‘amber kom of wil je op straat bevallen’ hoor je een stem zeggen. Je draait je om en ziet kevin staan ‘jullie hoeven alleen te zeggn dat je er bent dan kunnen jullie zo door gaan’ zegt Denise. Jullie knikken en gaan naar de auto.

Joe pov. ‘schat gaat het een beetje’ vraagt mam aan je. Je knikt van ja en loopt dan weg. Je loopt naar het parkje waar jullie veel hebben gezeten met zijn alle. Je laat je op een bankje vallen en denkt terug aan die dag dat camilla ging bevallen en dat ze dood ging.

Flash back: camilla was net bevallen van een meisje, jullie waren helemaal gelukkig maar opeens viel camilla flauw en de doktoren zeiden dat je even buiten moest gaan wachten. Je liet je op een stoel vallen wat in de gang staat en er gaan steeds meer doktoren de kamer naar binnen. Na een kwariertje komt een dokter naar buiten ‘meneer jonas, we hebben slecht nieuws voor u. uw vrouw is overleden aan een inwendige bloeding’ zegt een dokter die voor je staat ‘ik laat u maar even alleen gecondoleerd’ zegt de dokter als hij weg loopt.
Einde flash back

Je begint te snikken en doet je dicht ‘schat gaat het een beetje’ hoor je achter je. Je kijkt om en ziet je mam achter je staan, je begint dan harder te snikken ’wat is er aan de hand’ vraagt je moeder die je in de armen pakt ’ik wil niet dat amber ook dood gaat net zo als camilla’ zeg je met een trillende stem. Je moeder zegt niks, ze wiegt je alleen een beetje heen en weer. Je zitten jullie een paar minuten ‘gaat het weer een beetje’ vraagt je moeder. Je knikt ‘zullen we weer terug gaan’ je knikt weer en lopen dan weer terug naar de zaal




.