Chapter 5 – This is what happend before...

“Mmm, dat heeft heerlijk gesmaakt!” Niall keek James glimlachend aan en knikte.
“Dat had ik je toch gezegd? Dit is echt een top tent!”
“Dat is het zeker, maar-euhm... moeten we niet is terug naar het hotel?”
“Laten we dat maar doen.” Niall stond op met een glimlach en pakte een glimmend kaartje uit zijn portemonnee. “Ik betaal!” en hij legde zijn gloednieuwe creditcard op de tafel neer.
“Oke, omdat je zo aandringt.” grinnikte James en hij stond op en keek naar de serveerder die aan kwam lopen. Dat was best wel een lekker ding! Maar in vergelijking met Niall was hij lelijk, want niemand kon tippen aan die mooie lieve Ier.

Terwijl James aan het dromen was over Niall en die serveerder, had Niall het eten al betaald en keek James vragend aan, omdat die stond te staren.
“Gaan we?” James reageerde niet... “Yo! Aarde aan James?”
“Huh, sorry! Ik dacht even na...” James keek Niall aan met rode wangen.
“Jaja, pak je jas nou maar...” Niall gaf James glimlachend een knipoog en James voelde zich ongemakkelijk door die knipoog. Snel pakte hij zijn jas en trok hem aan waarna ze naar buiten liepen. Vrolijk huppelde Niall naast hem op de stoep en James zag sommige mensen raar opkijken, maar hij schaamde zich niet voor Niall, dus hij begon mee te huppelen.

Enthousiast waren de jongens in de richting van het hotel aan het huppelen, toen James een Starbucks zag.
“Starbucks! Daar ben ik al in geen eeuwen meer geweest!!” Riep James luid en Niall keek hem lachend aan.
“Dan moesten we daar maar eens heen gaan...”
“Jaa! Dat doen we!” James stak zonder te kijken de straat over en de vrachtwagen die kwam aanrijden kon maar net op tijd stoppen. Niall zag lijkbleek, maar James wilde toch nog steeds naar Starbucks, dus ze gingen toch nog. De chauffeur had kwaad getoeterd en was daarna doorgereden.

“Ik wil graag 1 Caramel Hot Chocolat, Venti en 1 Caramel Frappuccino Blended Beverage, ook Venti.” De verkoopster knikte en vroeg de namen, aangezien James bestelde en Niall al aan een tafeltje zat te wachten besloot hij een geintje uit te halen.
“De Caramel Hot Chocolat is voor James, maar de Caramel Frappuccino is voor Bond.” De verkoopster knikte en schreef de namen op en toen ze uitgeschreven was keek ze eens verbaasd naar wat ze had geschreven en keek daarna nog verbaasder naar James.
“James en Bond?” Was het enige dat ze vroeg...
James lachte en ze lachte met hem mee terwijl ze de bekers doorgaf en toen ze een beetje bedaard waren rekende James af. Daarna wachtte hij nog even op de jongen die de bekers vulde en toen hij omriep: “Caramel Hot Chocolat voor James en Caramel Frappuccino voor Bond” schoot James weer in de lach. Ook de jongen keek hem verbaasd aan, maar die gaf de bekers vervolgens met een chagrijnig gezicht aan James. James ging lachend naar Niall toe en die keek hem verbaasd aan.
“Waarom heb je de hele tijd al zoveel lol?”
“Kijk zelf maar..” James hield de bekers voor Nialls ogen en de Ierse jongen schoot in de lach.
“Whahaha, hoe kwam je daar nou weer op?” Hikte de Ier van het lachen.
“Geen idee, heb ik altijd al eens willen doen...”
“Jij ook altijd met je gekke grappen.”
“Ik? Ik heb dit niet bedacht hoor... Dat was een vriendin van mij... Haar naam is Eva en toen we een keer op Schiphol naar de Starbucks gingen zei ze dat de koffie die we haalde voor Adam en Eva was. Je had het gezicht van de verkoper moeten zien, niet te beschrijven gewoon!” James vertelde het verhaal uitgelaten en Niall lachte er nog harder door.

Nadat ze het ophadden besloten ze maar verder te gaan naar het Hotel. Omdat ze beide best wel moe waren gingen ze maar niet meer huppelen, dus slenterend liepen ze naar het Hotel toe. Onderweg kwamen ze langs een park en Niall wilde daar graag even doorheen, maar James zag het niet zo zitten. Het was al bijna donker en omdat ze toch in het vreemde Zweden waren liep hij liever door naar het hotel. Na even te hebben gezeurd kreeg Niall toch zijn zin en liepen ze door het park. Het schemerde al en James keek verschrikt op van elk takje dat kraakte terwijl Niall met kinderlijk enthousiasme door het park rende. Toen ze bij een T-splitsing kwamen wilde James rechts, want dat was volgens hem de richting van het hotel, maar Niall wilde liever links. Deze keer hield James voet bij stuk en liep naar rechts. Boos kwam Niall hem achterna en toen ze na ongeveer een half uur in het park eindelijk de uitgang zagen liep Niall nog steeds boos een paar passen achter James. James had geen zin in dat kinderachtige gedoe en wilde zo snel mogelijk naar het hotel, dus hij beende met grote passen het park uit.

Het stuk naar het hotel was nu niet zo ver meer, dus liep James snel door en hij kwam even later bij een stoplicht. Hij wachtte netjes en toen hij zeker wist dat hij kon oversteken stak hij over door rood, dat was hij gewend van Amsterdam, daar deed hij dat ook altijd. Ineens was daar een heel fel licht en het laatste wat hij hoorde was “James!!” Het volgende dat hij zag was zijn moeder en de rest is geschiedenis...

~

Zoo, weer een hoop nutteloze tekst maar ik hoop dat dit het verhaal wat duidelijker maakt
Dit is dus VOOR chapter 4, waarin James in het ziekenhuis ligt...

Kudo of reactie???