Hoofdstuk 6

De bel gaat en ik hoor Ilja naar de deur rennen. “Bruno!” “Ilja!” hoor ik beneden. Ik trek mijn shirtje aan en loop dan naar beneden. Ik zie Bruno en Ilja staan en ze geven elkaar een knuffel. “Ook hallo”zeg ik en Bruno laat Ilja gelijk los. Hij loopt naar mij toe en geeft mij ook een knuffel. “Hallo”zegt hij en ik moet glimlachen. “Gek”zeg ik zacht. Bruno laat me los en kijkt me nep boos aan. “Hé ik ben geen gek.” “Klein beetje?” “Oké, een klein beetje dan.” Bruno en ik lachen beide. “Zullen we dan maar gaan eten, anders wordt het eten nog koud”zegt Ilja. “Ja Bruno. Ilja heeft een vijf gangen diner gemaakt.” “Oh, lekker. Ik krijg er spontaan honger van.” “Kom dan, dan gaan we eten”zegt Ilja met een grote glimlach en dan lopen we achter haar aan naar de eettafel.

“Nu nog het toetje”zegt Ilja. “Echt? Ik zit al vol”zegt Bruno terwijl hij over zijn buik wrijft. “Maar ik een bananasplit gemaakt”zegt Ilja met een pruillipje. “Echt?” “Ja.” “Dat wil ik wel. Dan ben ik straks maar misselijk.” “Oké”zegt Ilja met een glimlach. Bruno knipoogt naar haar en ik zie dat ze bloost. Ilja pakt alle borden en loopt dan naar de keuken. Als ik zeker weet dat Ilja ons niet kan horen, kijk ik Bruno aan. Ik trek mijn wenkbrauwen op waardoor hij mij raar aankijkt. “Wat is er? Waarom kijk je zo?” “Waar ben jij mee bezig”vraag ik. “Hoe bedoel je?” “Je zit met Ilja te flirten”zeg ik met een glimlach. “Dat doe ik helemaal niet”zegt Bruno blozend. “Echt wel. Je vindt haar leuk hé.” “Een beetje. Het voelt gewoon zo vertrouwd, alsof er niks is veranderd ook al hebben we elkaar de afgelopen acht jaar weinig gezien. Ik mis het soms wel.” “Wat?” “We waren vroeger altijd met z’n vieren. Jij, ik, Ilja en Charlie en toen poef, alles was weg. Ik mis dat. Het samenzijn. Het zeker weten dat je goede vrienden hebt, die je ook echt kan vertrouwen. En ik moet bekennen dat ik Ilja heel lang heb leuk gevonden op de middelbare school en blijkbaar is dat gevoel niet helemaal weggegaan.” “Ik denk dat ze jou ook wel ziet zitten. Spreek gewoon een keer met haar af en ga iets leuks doen samen. Ilja mist je, dat heeft ze me wel eens verteld. Jullie gingen wel goed om met elkaar totdat, nou je weet wel.” “Totdat Charlie besloot alles om te gooien.” “Ja. Heb jij nog wat van hem gehoord?” “Weinig. Ik zie hem soms wel eens in de stad maar hij woont hier niet, dus vaak is dat ook niet.” “Oké.” “Waarom eigenlijk?” “Ik weet niet. Interesse, misschien?” “Je zit er nog steeds mee hé?” “Niet echt. Ik zou alleen wel heel graag weten waarom hij het uitmaakte. Ik dacht echt dat hij de ware was. Dat we oud met elkaar zouden worden maar blijkbaar dacht hij daar anders over. Daar zit wel nog mee, zelfs na acht jaar nog.” “Als ik zou weten waarom hij het had uitgemaakt dan zou ik het je nu vertellen maar zelfs ik weet het niet.” “Ik ben blij dat je nu hier bent. Heel blij zelfs.” “Ik ben ook blij.” Op dat moment komt Ilja binnen gelopen met drie bananaspliten. “Mm, lekker”zeg ik en Bruno likt over zijn lippen. Ilja zet de bananaspliten neer en gaat zelf ook zitten. Bruno kijkt mij aan en ik glimlach naar hem. “Oh Bruno ik ben zo blij dat je hier bent hè”zegt Ilja een beetje hyper. “Ik ook.” “Oh weet je hoelang ik je al niet gezien heb. Dat was gewoon veel te lang. Ik denk dat ik je nog moet bijpraten over de afgelopen acht jaar.” “Uhm, ja. Kunnen we ook een paar jaar weglaten”zegt Bruno. Ik schiet in de lach waardoor het ijs, dat in mijn mond zit, in Bruno’s gezicht vliegt. Ilja schiet in de lach en Bruno kijkt mij verbaast aan. Hij haalt het ijs van zijn gezicht en blijft me aankijken. “Sorry, Bruno”zeg ik lachend. “Oh die krijg je terug.” Bruno pakt een bolletje ijs en staat op. “Nee, niet doen. Durf dat te doen.” Bruno loopt al naar mij toe en ik sta op. “Bruno, nee!” Bruno staat nu een meter van me vandaan en ik begin door het huis te rennen. Bruno rent achter me aan en ik hoor Ilja lachen aan de eettafel. “Bruno, stop”zeg ik lachend terwijl ik door ren. Dan wordt ik ingesloten tussen Bruno en de muur. “Nu kan je niet meer weg.” “Dat weet ik ook wel.” Bruno heft zijn hand en een seconde laten voel ik een ijsbolletje tussen mijn borsten glijden. “Bruno!” Bruno rent lachend weg en ik haal het ijsbolletje uit mijn shirt. Ik loop naar de keuken en gooi het ijsbolletje in de gootsteen. “Sukkel”zeg ik als ik weer naar de eettafel loop. “Houd ook van jou”zegt Bruno lachend. “Loser. Ik ga even een ander shirtje aantrekken.” Ik loop naar boven en trek een ander shirtje aan. Daarna loop ik weer naar beneden om mijn toetje op te eten.