53.

Elena Johnson

Toen ik wakker werd, lag Louis nog vredig naast me te slapen. Ik glimlachte en liet mijn vingers door zijn warrige haren gaan. Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht, waardoor ik wist dat hij ook wakker was. 'Goedemorgen,' glimlachte ik. Hij duwde zich een stukje omhoog en drukte een kus op mijn lippen. 'Waarom slaap Harry bij ons op de bank?' vroeg Louis toen. Ik volgde zijn blik en keer naar Harry. Zijn mond hing open en hij snurkte licht. Ik kon me niet herinneren dat hij dat op de universiteit ooit deed. 'Hij stond gisterenavond voor de deur, hij kon niet slapen,' zei ik en ik dacht weer terug aan het moment waarop Harry aan had geklopt.

Ik liep de badkamer uit toen ik iemand op de deur hoorde kloppen. De digitale cijfers van de klok gaven kwart over drie aan. Louis was meteen als een blok in slaap gevallen, en ik was net van plan geweest om naast hem te kruipen. Ik opende voorzichtig de deur en zag Harry in alleen een joggingbroek voor me. 'Sliep je al?' vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik wilde net gaan slapen,' fluisterde ik. 'Mag ik alsjeblieft bij jullie slapen, ik voel me zo eenzaam,' zei Harry en hij keek naar de grond. Ik keek even over mijn schouder naar Louis, die nog steeds lag te slapen. 'Je mag wel op de bank, als je wilt,' zei ik uiteindelijk zachtjes. Harry glimlachte dankbaar en ik liet hem binnen. Ik opende de kast en pakte een extra kussen en deken, die ik aan Harry gaf. Ik ging naast hem op de bank zitten. 'Jij vindt je ware liefde wel, daar ben ik van overtuigd,' zei ik zachtjes. Harry keek me aan, zijn ogen stonden triest, alsof hij ieder moment in tranen uit kon barsten. 'Wat is er?' vroeg ik bezorgd. Hij schudde zijn hoofd, waarbij zijn krullen vrolijk meedeinden. 'Niks, bedankt dat ik hier mag slapen. Welterusten.' Hij drukte een zachte kus op mijn wang. Ik slikte. Er was duidelijk iets aan de hand, en ik vond het verschrikkelijk dat hij het niet met mij wilde delen. 'Slaap lekker,' zei ik uiteindelijk en ik stond op. Ik liep naar mijn bed toe en kroop naast Louis onder de dekens. Ik keek toe hoe Harry het zich gemakkelijk maakte op de bank, en knipte daarna het licht uit.

'Louis, Harry zit ergens mee en hij wil het mij niet vertellen. Jij bent zijn beste vriend, misschien wil hij het jou wel vertellen. Wil je alsjeblieft met hem gaan praten, een dezer dagen?' vroeg ik hem. Louis keek van mij naar Harry en weer terug naar mij. 'Natuurlijk,' beloofde hij me uiteindelijk en hij drukte een kus op mijn lippen. Ik glimlachte tevreden en nestelde me weer tegen Louis warme borst aan. Hij sloeg zijn arm om me heen en begon met mijn haren te spelen. 'Over tien dagen moeten we elkaar alweer missen,' fluisterde Louis na een tijdje. Ik slikte. Ik zou inchecken in een behandelkliniek en de jongens zouden aan hun wereldtour beginnen. Begin maart zouden we beide weer terug zijn, ten minste, ik hoopte dat ik tegen die tijd 'genezen' was en we gewoon konden trouwen. 'Ik ga je mailen en brieven schrijven en bellen en sms'en en bezoeken,' beloofde Louis me met een grijns. Ik glimlachte. 'Gelukkig!'