Chapitre Quatre

Ines Leveque

"En hoe is het met Amelia?", vraagt Hannah als ik ben uitgepraat.
"Volgens mij wel prima. Alleen ze is nog steeds met Luca", zucht ik.
"Die waar je vorig jaar het hele jaar over zeurde", vraagt Hannah lachend.
"Ja, maar hij heeft echt een slechte invloed op haar, hoor", verdedig ik mezelf. "Ik zou Amelia zo graag zien met iemand de haar echt leuk vind, die volwassen is en serieus is. Luca mag altijd wel leuk en aardig doen in haar buurt, maar anders is hij ook geen lieverdje."
"De meeste jongens zijn bad boys", zegt Hannah. "En daar heb ik ook al wat ervaring mee." Ik zucht weer diep.
"Maar ik weet gewoon zeker dat hij haar achter gaat laten, en dan is ze echt gebroken", zeg ik. Hannah glimlacht even.
"Je bent altijd veel bezorgder om Amelia, dan om jezelf", zegt ze. Ik haal m'n schouders even op.
"Ik heb altijd het gevoel dat ik goed op haar moet passen, alsof ik haar oudere zus ben", zeg ik eerlijk.
"Dat ken ik wel met Olivia. Ze valt altijd voor de verkeerde jongens, en komt altijd in de problemen, ook al kan ze er zelf niet veel aan doen", zegt Hannah. Ik knik begrijpelijk.
"Zo, dames, hoe staat het er voor?", klinkt de welbekende stem. Ik kijk op en zie dat meneer Payne, onze baas, z'n kantoor uit komt en naar ons loopt. Ik slik even. Hij ziet er echt goed uit, nog beter dan voor de vakantie. Vooral als hij een pak aan heeft.
"Prima!", antwoordt Hannah meteen opgewekt.
"Ja", stem ik er maar snel mee in.
"Oke, jullie weten dat Pierre bijna jarig is, en ook al 10 jaar hier werkt volgende week", begint hij.
"Ja", bevestigt Hannah. Ik hou m'n mond maar even dicht, voordat ik dadelijk nog rare dingen ga zeggen, zoals ik wel vaker doe.
"Zouden jullie een jubileumfeest kunnen regelen?", vraagt hij. We knikken beide hevig. Dan hebben we eindelijk iets te doen.
"Tuurlijk! Is er een bepaalde datum?", vraagt Hannah, die meteen alle informatie wil weten en het vervolgens op schrijft. Ik doe alsof ik ook al vanalles begin te typen, terwijl meneer Payne het ons verteld.

"En kan een van jullie een koffie voor mij en meneer Duriau halen?", vraagt meneer Payne.
"Ik ga wel. Nog speciale wensen?", vraag ik.
"Gewoon een Cinnamon Dolce Latte en een Caffé Americano bij Starbucks", antwoordt hij. Ik knik en sta al op.
"Dankjewel, Ines", zegt hij en hij verdwijnt weer naar z'n kantoor.
"Wil jij ook nog wat?", vraag ik aan Hananh.
"Ja! Caramel Brulée Latte", antwoordt ze. Ik pak m'n tas en ga er vandoor. Als ik buiten kom is het nog steeds hetzelfde warme weer en op m'n gemak wandel ik naar de Starbucks, wat 30 meter verder op is. Jammer genoeg is het nu wel een stuk drukker en zuchtend sluit ik achter aan in de rij. Ik zie Tom en nog een paar andere medewerkers heen en weer rennen en ik kijk ongeduldig op mijn mobiel. Ik moet ook niet een half uur later met de koffie aan komen zetten.

"Hee, Ines", groet Tom me vandaag voor de tweede keer al.
"He, daar ben ik weer", zeg ik lachend.
"Zijn de aandelen nog gestegen?", vraagt Tom lachend.
"Alles behalve Starbucks", zeg ik voor de grap.
"Nou, dan heb ik geluk dat ik geen aandeel hiervan heb", zegt Tom gespeeld opgelucht. "En wat mag het nu zijn?"
"Caffé Americano, Cinnamon Dolce Latte en Caramel Brulée Latte", bestel ik.
"Zo, heb je flinke dorst?", vraagt Tom lachend terwijl hij al drie bekers pakt en erop zet wat het moet zijn,
"Nee, ik ben de ober, ik kom alleen maar bestellingen doen voor de baas", lach ik. Tom knikt en schuift de bekers door naar de volgende die het klaar maakt.
"Je bent het slaafje net zoals ze in de films en boeken altijd zijn", grapt Tom. "Wat mag het zijn?", vraagt hij aan de volgende.
"Frappuchino caramel", antwoordt het meisje die, ik gok, zo'n twee jaar jonger is dan ik.
"Oke", antwoord hij op haar en hij pakt een beker. "Maar bevalt het je dit jaar al een beetje?", vraagt hij aan mij. "Wat is je naam?", vraagt hij vervolgens aan het meisje.
"Alice", antwoordt ze en hij schrijft het erop. Wat een man, twee dingen tegelijk, dat kom je ook niet vaak tegen.
"Ik heb nog niks hoeven doen. Als ik het rest van het jaar alleen maar Starbucks hoef te halen ben ik tevreden", antwoord ik op zijn vraag aan mij.
"Inderdaad, dan kun je hier wat buurten", zegt Tom lachend. Hij helpt vervolgens weer de volgende klant. Ondertussen is de koffie van mij bijna klaar.
"Caffé Americano, Caramel Brulée Latte en Cinnamon Dolce Latte?", vraagt de medewerkster.
"Ja, van mij", zeg ik. Ik betaal en neem de koffie mee. "Ik ga weer, Tom."
"Tot morgen he, als je vaste koffie haalster wordt bij je werk", zegt hij. Ik lach nog even en loop dan weer de Starbucks uit, en terug naar het kantoor.

Ik klop even op de glazen deur, en er wordt gewenkt dat ik binnen mag komen. Ik loop binnen en zet de koffie voor meneer Payne en meneer Duriau neer.
"Bedankt, Ines", zegt meneer Payne. Hij haalt z'n portemonnee tevoorschijn en geeft me een briefje van 10 euro. "Dat is toch genoeg, he", vraagt hij.
"Het was maar 8,50", zeg ik stamelend.
"Je mag de rest houden, omdat je het voor me gehaald hebt, en de volgende keer niet meer zeggen dat het minder was, altijd het wisselgeld zelf houden", zegt hij lachend en hij knipoogt even naar me. Ik glimlach onzeker en knik. "Dankjewel Ines", zegt hij. Ik knik en loop vervolgens weer terug naar mijn en Hannah's plek. Ik plof in de stoel en zet m'n iMac weer aan.
"Dit is echt het lekkerste ooit", zucht Hannah genietend als ze een slok van haar Caramel Brulée Latte neemt. "Hoef jij niks?", vraagt ze.
"Nee, ik heb vanochtend al gehad, en ik moet niet te veel hebben, want dat komt er ook allemaal weer bij", zeg ik.
"Bij jou? Echt niet! Kijk hoe smal je bent", zegt ze.
"Dat valt mee", zucht ik.
"Nee hoor, ik wilde dat ik zo smal was. Hardloop jij nog steeds?", vraagt ze.
"Soms. Een stuk minder dan eerst, maar ik moet het wel weer oppakken", zeg ik. "Anders is straks m'n hele conditie weg."
"He, he", zegt Hannah lachend van schaamte. "Ik heb dus echt helemaal geen conditie. Het enige wat ik doe is hier zitten", zegt ze. We praten nog wat verder en doen verder niet veel.