``181``

‘wij gaan uitzoeken wat er hier aan de hand is. Jij blijft hier’ Dean en Sam waren vrij vroeg opgestaan en stonden nu bij de deur. ‘bel als er wat is, dan kom ik’ ik zei het meer tegen Sam omdat ik wist dat Dean het toch gelijk af zou kraken. Ze lopen uit de deur en ik blijf alleen achter. Morgen was het kerst en het zag er hier saai uit. Als ik zeker weet dat de impala weg is open ik de deur en loop naar buiten. Even verstel ik mijn kraag en duik een beetje in elkaar. Het was echt koud aan het worden. Overal liepen mensen vrolijk heen en weer. Gelijk voel ik een vonkje pijn. Snel schud ik mijn hoofd en stap de eerste de beste winkel in. Nadat ik geen gevoel meer in mijn tenen heb besluit ik terug te gaan naar het motel. Ik kijk nog op mijn mobiel. Blijkbaar hadden ze me niet nodig. Ik open de deur en verstop de spullen en val op Sam’s bed. De wonden op mijn rug kietelen. Ik ga verliggen en trek mijn benen naar mijn borst. Voor ik mijn ogen sluit kijk ik nog op de kleine klok die naast het bed staat. “20.14” geeft het aan. Als ik mijn ogen weer open besef ik me gelijk dat ik in slaap was gevallen. Mijn schouder is stijf en ik kom met wat moeite overeind. De klok geeft nu “4.56” aan. Even kreun ik als ik mijn schouder masseer. Het was helemaal donker behalve het licht dat door het raam naar binnen viel. Ik sta op en zie dat de bedden onbeslapen zijn. Dus de jongens waren nog niet terug, of ze waren alweer weg. Met een zucht kijk ik naar buiten. Ik laat mijn hoofd tegen het koude glas vallen en haal mijn mobiel uit mijn zak en kijk ernaar. Het scherm verlicht mijn gezicht. Nog steeds niets. Ik kijk nog een laatste keer uit het raam en besluit dan tv te gaan kijken. Er zou waarschijnlijk toch niets op zijn maar het is beter dan de nachtmerries die ik vaak had. Niet veel later zit ik als een zombie naar de Tv te kijken. Ik ben zo diep weg in niets doen dat ik niet hoor dat de deur open gaat. ‘morgen hebben we ze, eerst slapen’ Dean gooit de sleutels naast de deur en loopt gelijk door naar de badkamer. Sam kijkt even naar me en ontspant zijn schouders. ‘Alex?’ ik knipper met mijn ogen en kijk heel even om. Sam komt naast me zitten. ‘geef het allemaal tijd, ik beloof dat het goed komt’ hij trekt me naar zich toe. Even zucht ik diep. ‘beloof niets dat je niet kan houden’ mompel ik denkend aan wat ik John had beloofd. Sam glimlacht zacht en geeft me een kus op mijn hoofd. ‘ik beloof het’