Hoofdstuk 8

zayn pov.

ik dacht na over wat Amy had gezegd, of toegesnauwd of hoe je het ook noemen wil.
waarom maakte het haar uit wie ik ben ? of hoe ik me gedroeg ? ik bedoel kom op, ze is een hater.
dat is wel duidelijk, maar kan ze niet gewoon zo'n hater zijn die niets zegt ? neen,
ze moet weer zo'n hater zijn die haar zegje wil doen. en daar zit ik mee opgesloten.
nogmaals, dankje aan degene die hier voor gezorgd heeft ! Niall zei me altijd dat ik positief moest blijven.
daarom heb ik jou, lachte ik altijd. want hij was de optimist van ons 2 en ik de pessimist.
Niall, ik mis die jongen. hoe hij altijd aan het eten was en hoe zijn ogen straalde als hij iets leuk vond.
natuurlijk miste ik de andere jongens ook. ik dacht aan Harry die weer eens aan het flirten was,
of Louis die weer eens met de gekste ideeën afkwam, en Liam die ons dan zei dat die ideeën totaal krankzinnig waren.
want zo was hij, de enige die zijn hoofd er altijd bij hield. ik denk aan de dingen die we deden, de momenten die
we meegemaakt hebben. ik mis die momenten echt! ik probeer even na te denken over wat Niall zou denken over deze situatie.
waarschijnlijk zou hij het vreselijk vinden dat hier alleen oud brood was, en geen overheerlijk eten.
hij zou het minder erg vinden als ik om met een meisje in een kamer opgesloten te zitten. zelfs als dat meisje Amy is.
Niall zou proberen het er het beste van te maken. maar Niall is Niall, en ik ben ik. ik kan niet zomaar aardig gaan doen
tegen een meisje dat me haat. ik zou het niet eens willen! en ik ben er zeker van dat Amy dat ook niet wil.
wij zijn totaal verschillend met een zelfde verlangen, ontsnappen.
en dat zelfde verlangen zorgt er nou niet echt voor dat we opeens aardig gaan doen tegen elkaar.
ik dacht het niet.