Hoofdstuk 6

zayn pov.

wanneer ik in slaap ben gevallen weet ik niet meer. maar aan mijn pijnlijke spieren te voelen heb ik lang in die ongemakkelijke
houding gelegen. ik kraak even mijn rug en ga dan recht zitten, tegen de muur. Amy zit tegen een andere muur, ze bekijkt me
aandachtig. alsof ik een experiment ben of zo. 'bevalt het uitzicht je wat ?' grijns ik arrogant. ze rolt met haar ogen en snuift.
stilletjes grinnik ik, het is grappig als ze geïrriteerd is. opeens zie ik in het midden van de kamer en 2 borden staan met wat
oud brood op. geweldig, ik krijg eten dat ik vroeger niet eens mijn hond zou geven. buigend naar voren pak ik het bord.
Amy lacht: 'zo, dus neemt de popster genoegen met oud brood ?' ik kijk haar boos aan, wanneer gaat ze eens stoppen met
zo van die rotcommentaren te geven ? 'weetje, bestel jij anders een kreeft ? zet het op mijn rekening. want ik denk niet dat je het
zelf kan betalen. oh nee, gaat niet. want we zitten opgesloten !' sis ik. 'oh echt ? geweldige info, had ik nog niet door.' snauwt ze
terug. ik lach zuur naar haar. wat een fantastische meid is ze toch, bedankt wie dan ook hier voor gezorgd heeft! ik begin het
stilletjes aan beu te worden dat ze zo rot doet tegen me! 'eigenlijk, wat is jou probleem met mij ?' vraag ik razend.
'wat mijn probleem is met jou?' herhaalt ze mijn vraag. 'wel, mijn probleem met jou is dat je denkt dat je alles bent.
waarschijnlijk was je vroeger wel een aardig jongetje hoor. maar eenmaal in de lichten van de spotlight vergeet je
helemaal wie je bent. je gaat naast je schoenen lopen en denkt dat je alles mag, dat iedereen je aardig vind en alles voor je doet.
je hebt geen respect meer voor gewone mensen. je behandelt ze waarschijnlijk als je slaafjes. dàt is mijn probleem met jou !'
ik wil er tegen ingaan maar ze is nog niet klaar. 'weetje, ik denk, en geloof me ik heb veel mensenkennis, ik denk echt dat je
aardig kan zijn. als je terug denkt aan wie je echt bent, en niet wie iedereen denkt dat je bent!' eindelijk is ze uitgeraasd.
ik kijk haar woedend aan, en zij kijkt woedend terug. hoe durft ze zoiets te zeggen ? alsof ze me kent. want eigelijk is haar versie
niet zo verschillend van de waarheid. maar alsof ik dat ga toegeven! nee, mijn trots geef ik nooit op!
woedend kijk ik weg en kauw ik op mijn brood.
dat ook weer geweldig goed smaakt!
fantastisch.