Hoofdstuk 3

Uiteindelijk word ik wakker, ik snak naar de welbekende beat te horen. Wanhopig kijk ik rond maar niets,
geen tas, geen iPod. Vloekend zet ik me tegen de muur. Zayn kijkt me verbaasd aan.
'Ik heb nood aan mijn muziek' leg ik kort uit. Hij grijnst arrogant; ' zal ik anders voor je zingen ?' Alsof hij
verwacht dat ik dat wil. 'Nee dankje, ik wil echte muziek, de beat van hardstyle en dubstep. Niet dat vals
gemekker van je' snauw ik. Woedend staart hij naar me. Als hij maar niet denkt dat ik wil dat hij zingt.
Ik bedoel kom op, ik wil niet doof worden ! 'Weetje, misschien vind jij me niet goed. Maar er zijn duizenden andere meisjes
die me willen. Dus wat zou het me iets kunnen schelen wat jij van me vind?' Snauwt Zayn terug.
Kans om te antwoorden krijg ik niet, want plots horen we gemorrel aan de deur. De deur gaat open en er staat
struise man van een jaar of 30 in de deur met 2 borden soep in zijn handen.
Hij grijnst vuil naar ons, echt aantrekkelijk kan je hem niet noemen. 'Zozo, kan ik lekker losgeld vragen voor jullie beiden.
Voor ons popsterretje al wat meer dan voor jou' zegt hij met zijn ogen gericht naar mij. 'Het is best wel spijtig,
dat 1kleine foute beslissing zoiets teweeg kan brengen. Maar ja, nu kan ik me ook eens plezieren als het moet'
De man kijkt naar me alsof hij me het liefst wil uitkleden. Ik kijk weg, het gal komt naar boven in mijn keel en ik slik het weg.
'Dat zou ik maar laten, ik denk dat daar hoge straffen op staan. En trouwens ik wil niet dat je haar gebruikt, en je zou toch niet willen
dat ik ontevreden ben. Je kunt een hogere som losgeld vragen als we hier goed worden verzorgd.' Zegt Zayn vastberaden.
Ik staar hem met open mond aan, neemt hij het nou voor mij op ? Onze ontvoerder denkt even over de woorden van Zayn na,
dan zet hij de kommen soep op de grond en loopt zonder een woord te zeggen de deur uit. Ik hoor weer het geluid van het slot, dat dit keer
op slot wordt gedraaid. Zayn leunt naar voren en neemt zonder me aan te kijken een kom soep. Hij lijkt zich ongemakkelijk te voelen.
'Dankje, echt!' weet ik eruit te brengen. Ik had dit niet verwacht van Zayn. Hij kijkt op en zegt: 'geen probleem, ik ben misschien niet zo'n
klootzak als je denkt' als ik in zijn ogen kijk zie ik dat hij het meent, niets spottends of grof. Ik blijf hem aankijken, misschien heeft hij gelijk.
Misschien is hij diep vanbinnen wel een aardige jongen. En misschien is het niet zo erg om hier met hem te zitten, als je niet aan het feit denkt dat
we ontvoerd zijn.