Hoofdstuk 1

de bel schalt door de klas. weekend, eindelijk ! ik pak mijn tas zo snel ik kan en loop de klas uit.
eenmaal in de gang haal ik mijn iPod uit mijn tas en steek de oortjes in mijn oren, het kan me niets schelen
dat een leerkracht het misschien ziet. ik laat de beat in me stromen en me energie geven.
er kruipt een glimlach over mijn gezicht.
muziek is het enige dat me kan laten lachen, het enige lichtpunt in mijn leven.
ik blik nog even naar mijn school en
glimlach nog harder. 2dagen moet ik niet meer naar dit stom gebouw komen, 's morgens mezelf uit bed slepen of
op die idiote gezichten te kijken van mijn klasgenoten en de leraren.
het begint al wat te schemeren, maar dat maakt me niets uit.
ik zet mijn capuchon van mijn zwarte trui op.
ik slenter maar wat, echt haast om naar huis te gaan heb ik niet. school is erg maar thuis is het niet veel beter.
niet dat ik het me wat aantrek, ik heb van jongs af geleerd om voor mezelf te zorgen.
ik ga op een bankje zitten, sluit mijn ogen en geef me over aan de muziek.
ik luister naar de beat die in mijn oren klinkt. al mijn gedachten, al mijn gevoelens. het doet er niet meer toe.
mijn muziek is mijn eigen wereld. hoe lang ik hier op dit bankje zit weet ik niet.
maar als mijn achterwerk pijn begint te doen sta ik op.
ik loop in de schaduwen van de huizen, omdat ik nu eenmaal niet wil opvallen.
plots hoor ik wat kabaal, boven mijn muziek. ik draai mijn hoofd, het kabaal komt uit een steegje.
normale mensen zouden snel weglopen, maar ik niet. ik sluip het steegje in, op zoek naar het geluid.
plotseling voel ik een hand die zich om mijn mond sluit.
ik begin te gillen en te schoppen naar de persoon achter mij, maar hij of zij is te sterk.
'houd toch eens je kop' sist een zware mannenstem. nou mooi niet, als je maar niet denkt dat ik me zo
maar gewonnen geef ! ik blijf schoppen en schreeuwen, voor zover het gaat met die grote hand voor mijn mond.
ze duwen me in een busje en ze geven me een harde klop op mijn hoofd met iets zwaar.
het laatste dat ik zie is een gezicht van een aantrekkelijke jongen voor me, waarschijnlijk ook ontvoerd.
en dan wordt het zwart voor mijn ogen.