You're my everything. And that will never change! [157]
Deel 157
“Prima.” Zei ik en ik liep er een stukje op. Veel moeite kostte het me niet om erop te kunnen lopen. Ik had gedacht dat het veel moeilijker waren om op die hoge hakken te lopen.
Ik bekeek me nog één keer in de spiegel en keerde me toen naar Tom en de winkelmedewerkster.
“Oké, ik neem het.” Zei ik met een glimlach.
VEEL PLEZIER MET LEZEN EN LAAT EEN REACTIE ACHTER, DANKUWEL.
xx xElise
..
Ik liep terug de paskamer in en kleedde me terug om. Het voelde raar aan om ineens een simpel jurkje met All-Stars eronder aan te hebben als je net een mooie, lange jurk hebt aangehad met hoge hakken eronder.
Ik schoof het gordijn aan de kant en liep het pashokje uit.
Tom zat op de bank te wachten totdat ik klaar was. Hij stond op en we liepen samen naar de kassa.
“Heeft u misschien ook tassen in deze kleur?” vroeg ik.
“Maar natuurlijk. Wilt u even meelopen.”
De winkelmedewerkster liep voor mij en Tom uit. Ze liet me een grote en een kleine tas zien.
“Uhm...” Ik bekeek de tassen uitvoerig. “Doe die kleine maar.”
We liepen terug naar de kassa en rekende af.
Met een grote tas waar mijn hele outfit voor vanavond in zat, liepen we de winkel uit.
“Zo, voor de komende feestgelegenheden koop ik geen jurk meer. €400,-, dat is toch niet normaal meer.” Zei ik.
“Maar je ziet er wel geweldig uit in die jurk.” Zei Tom.
Hij pakte mijn hand en verstrengelde zijn vingers door de mijne. Hand in hand liepen we terug naar de auto, op weg naar huis.
Een stel fans kwamen naar ons toe voor een handtekening of voor een foto samen met Tom. Sommige wilden zelfs een handtekening van mij of wilden met mij alleen of samen met Tom en mij op de foto.
Andere keken me maar arrogant aan en wierpen me dodelijke blikken. Maar dat me eigenlijk koud.
Na de handtekeningen uitdelen, liepen we door, stapten in de auto en reden terug naar huis.
PLEASE LEAVE A COMMENT.
Er zijn nog geen reacties.