You're my everything. And that will never change! [106]
Deel 106 alweer(yeah)
Bill zette de dvd aan en hij begon. Het was een of andere actiefilm, maar ik vond er niet zoveel aan. Halverwege de film besloot ik naar bed te gaan.
“Veel plezier met verder kijken. Ik ga naar bed. Ik vind er geen zak aan.” Zei ik.
Ik wenste iedereen welterusten en liep naar boven. Ik kleedde me om, poetste mijn tanden en pakte mijn schooltas voor morgen snel in.
Daarna stapte ik in bed. Ik merkte half dat Tom een kwartiertje later naast me kwam liggen en me een zoen op mijn wang gaf. Daarna viel ik echt helemaal in slaap
VIEL SPAÃź!!!
xx xElise
..
Alles was donker. Ik kon niets van elkaar onderscheiden. Alles leek één groot, zwart gat. “Help!” riep ik hard.
Ik kreeg geen antwoord. “Help alsjeblieft!” riep ik nog een keer. Weer kreeg ik geen reactie.
Ik begon te rennen, alleen nog maar te rennen. Terwijl ik huilde, huilde van angst. Is er dan echt niemand?
“Help dan toch alsjeblieft?!” gilde ik.
Ineens werd alles wit, echt alles. Ik stopte met rennen en keek om me heen.
Ik zag niets alleen maar wit. En toen zag ik een schim op me af komen.
Angstig liep ik naar achter.
“Rustig maar, ik ben het. Er is niets aan de hand.” Zei de schim. Ze klonk als mama.
“Mama?” vroeg ik angstig.
“Ja? Wat is er meissie?” vroeg de schim.
Ze dichter naar me toe en ik kon haar gezicht zien. Ze kwam naar me toe gelopen.
“Rustig, wees maar niet bang. Ik ben het, je moeder. Ik doe je niets.” Zei ze.
Ik schrok wakker. Ik zat rechtop in mijn bed. Verward keek ik om me heen. Gelukkig, het was maar een droom.
Tom werd wakker.
“Wat is er?” vroeg hij slaperig.
“Ik had een nachtmerrie.” Zei ik bang.
Het leek veel te echt om waar te kunnen zijn. Nog steeds keek ik angstig om me heen. Ik ging met mijn rug tegen de muur aanzitten, sloeg mijn armen om mijn knieën en leunde met mijn kin erop.
Tom wreef zijn slaap uit zijn ogen en kwam naast me zitten en sloot me in zijn armen.
Reageer (1)
oww tommie is lief
1 decennium geleden