You're my everything. And that will never change! [93]

..
Als laatste moesten wij. Tom liep voor me. Hij hurkte neer voor het graf.
“Sandia, ik zal altijd voor Leande en Mike blijven zorgen. Wees maar niet bang, ze zijn in goede handem.” Zei hij huilend. Daarna gooide hij de bloem op de kist, stond op en liep verder. Nog een keer keek hij over zijn schouder en liep toen naar de rest.
Nu was het mijn beurt.
“Mama, dit ik heb ik voor jou getekend.” Ik vouwde de tekening open en liet hem nar beneden dwarrelen. Het was een tekening van papa, mama en mij. Ik had er een gedicht onder geschreven.
“Ik zal altijd van je houden, mama. Zoals niemand dat ooit van je heeft gedaan. Vergeet me niet. Ik vergeet jou in ieder geval niet.
Dag mama, veel sterkte en ik hoop dat je nu gelukkig bent.” Ik liet de bloem op midden op de kist vallen, naast de tekening.
Ik stond op en liep naar de jongens en Anna toe.