You're my everything. And that will never change! [92]
WE gaan al richting de 100!!
Nu was het de beurt aan Bill, die namens de jongens zou praten.
âSandia,
We kenden je nog niet zo lang, nog maar een paar maanden.
Maar je stond al vanaf het begin voor ons klaar.
Je was als een tweede moeder voor ons, en dat waarderen wij heel erg.
Nu is er een leeg gat, we missen iets.
Iets heel belangrijks wat jij ons gaf.
Liefde, dat gaf jij ons.
Dat we er echt toe deden en dat we naar je toe moesten komen als er iets aan de hand was.
En nu ben je weggegaan.
Weggegaan van ons, van Leande, van Mike en van de rest.
We missen je en dat moet je weten.
We zullen altijd aan je blijven denken en nooit vergeten.
Van ons, Georg, Gustav, Tom en Bill.â
VIEL SPAÃ!!
xx xElise
..
Bill liep terug naar zijn plek en de meneer kondigde het volgende nummer aan dat gedraaid zou worden.
Daarna was het tijd om naar buiten te gaan.
Ik liep samen met mijn vader vooruit achter de 6 mannen aan.
Het hek door, een stuk over een grindpad, naar links een stukje over het grind en toen naar rechts. Vlak naast een grote, hoge boom.
Het plekje was perfect, het zag er mooi verzorgd uit.
We stonden eromheen toen de mannen de kist langzaam naar beneden lieten zakken.
Ik klampte me aan Tom vast en huilde.
De kist lag nu op de bodem en de mensen kregen allemaal een gele bloem om bij de kist te gooien.
Één voor één liepen de mensen langs het graf.
Reageer (2)
ohhh
1 decennium geledenocharme
hefitg....*sprakeloos*
1 decennium geleden