Foto bij Prologue

Al zuchtend nam ik mijn wisselgeld en mijn chocoladebroodjes. Met mijn knie duwde ik de deur van de bakker open en onmiddellijk voelde ik de koude wind in mijn gezicht blazen. Dikke sneeuwvlokken vielen uit de lucht en vormden een wit tapijt op de grond. Ik voelde het, het werd een rotdag vandaag. Weeral. Al 24 dagen woonde ik in Parijs. Nog 341 te gaan. Ik nam mijn gsm en zet hem aan. 0 nieuwe berichten, 0 gemiste oproepen. Ik haatte het als niemand me mist! Ik haatte sneeuw! Ik haatte Parijs! Ik haatte alles!

"Harriet, kom eens! Er is post voor je!" Ik sprong op en liep naar mijn moeder. Ik was altijd blij als er post voor mij was! Ik nam de enveloppe en scheurde hem open. Mijn ogen werden groot! Het was een toelatingsbrief voor de universiteit waar ik samen met mijn zus Julliet naartoe wilde gaan! We hadden alles al geregeld. We zouden samen een kleine studio huren waren beiden op konden en we zouden hetzelfde studeren zodat we altijd samen
bleven. Het was een universiteit om muziek te studeren. Een droom van ons allebei. Ik draaide mijn hoofd en vroeg: "Mama? Waar is Julliet
haar brief?" Mijn moeder kleurde rood, en kuchte. "Harriet, ik wou dat het anders was maar je zult alleen naar Parijs moeten gaan. Julliet is niet toegelaten."

***

Reageer (1)

  • Valverde

    Wauw, dit is prachtig!

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen