You're my everything. And that will never change! [58]

..
De rest van de dag verveelden we ons. Ik speelde met Anna samen met de barbie’s en een tijdje later moest Tom ook mee komen doen van Anna.
“Ach, ik verveel me toch.” Zei hij zuchtend en speelde mee met de barbie’s. Hij was natuurlijk Ken. Hoe kon het ook anders.
Mijn ouders waren tijdens het avondeten thuisgekomen. We hadden een heel verslag te horen gekregen.
Het was tien uur en Tom, Bill en ik zaten verveeld voor de televisie. Mijn ouders en Anna lagen al op bed.
De telefoon ging.
“Mit Leande.”
“Hallo, dr.Ringel spreekt u mee. Ik heb goed nieuws voor u.”
“Mooi.”
“Inderdaad. Vanavond is Gustav wakker geworden. Hij maakt het zeer goed. U mag tijdens bezoekuren langskomen bij hem.”
Ik sprong van vreugde van de bank af. “Echt waar? En Georg?”
“Die helaas nog niet. Zijn toestand in kritiek.” Zei dr.Ringel.
Ik plofte weer op de bank neer. “Oké.”
“Dan zie ik u graag morgen. We moeten u nog een paar vragen stellen.”
“We zullen er morgen zijn. Bedankt voor uw telefoontje, dokter.”
“Geen dank, hoor. Tot ziens.”
“Doeg.”
Ik hing op.
“Gustav is wakker geworden! We mogen morgen naar hem toe!”
“Oké dan.” Zeiden Tom en Bill.