Het begin van alle ellende

Ik liep de keuken in.
Mijn moeder zat aan de keuken tafel.
Haar ogen waren rood en ze zat met haar handen in haar donker blonde haar.
Op tafel lag een brief.
Ik ging tegenover haar aan de keuken tafel zitten.

Ze zei niks.
Ik bekeek de brief van een afstandje en herkende de stempel van de brieven die zijn vader stuurde.
Hij was al een lange weg naar en oorlog in en ver land.
Eigenlijk had ons land daar niks me te maken.
Ik zag hem nauwelijks en kende hem eigenlijk helemaal niet.
Hij zat al in het leger voor ik geboren werd, dus had ik nooit echt en kans gekregen hem te leren kennen.
Ik stak mijn hand uit en pakte de brief.