``170``

‘En hoe was jullie avond?’ vraag ik geamuseerd. Carly geeft me een vluchtige blik als ze naast Dean gaat zitten. ‘gezellig en jullie?’ ik haal mijn schouders op en Dean lacht naar haar. ‘je weet niet hoe goed ze is’ hij lacht zijn baldadige lachje en kijkt me even aan. Voor deze ene keer zou ik er niet tegen in gaan. ‘eerlijk, ik had je beter verwacht Dean’ Carly en Dean zijn gelijk doodstil. Ik draai me om en bak nog een pannenkoek voor Carly. Als ik Carly’s blik zie begin ik te lachen. ‘we hebben alleen maar geslapen’ ze knikt langzaam. Dean schud zijn hoofd lachend en ik zet het bord voor Carly neer. Sam komt binnen en gaat naast Carly zitten. Ze stralen allebei. ‘hé, Dean zie jij wat ik zie?’ Dean kijkt even naar mij en dan naar Carly en Sam. ‘ik denk het ook’ Carly en Sam kijken op. ‘wat?’ vraagt Sam verbaast. Dean en ik glunderen en ik zet het laatste bord voor Sam. Hij kijkt ernaar. ‘waarom staat er In Love op?’
‘ik weet niet, misschien omdat er twee mensen verliefd zijn?’ Carly begint langzaam rood te worden en ik barst in lachen uit. ‘kom op zeg, het is overduidelijk!’ Sam begint te lachen en legt zijn arm om Carly heen. ‘misschien wel ja’ met dat gezegd draai ik me weer om. Een vreemd soort paniek nestelt zich in mijn buik. Carly kijkt wat ongerust naar me. ‘Alex?’ snel kijk ik op en glimlach. ‘kan ik je even spreken?’ ze knikt en loopt met me mee. Dean is Sam een beetje aan het plagen maar ik schenk er geen aandacht aan. ‘Car… weet je nog… toen ik 10 was en we op school waren. En dat er iets gebeurde’ Carly knikt gelijk.
‘je hebt dat vreemde gevoel weer?’ ik knik en wrijf over mijn buik.
‘er gaat iets gebeuren, ik weet het zeker’ Carly rolt met haar ogen en vouwt haar armen over elkaar. ‘de vorige keer dat er “iets” gebeurden toen je dat gevoel was, dat ik viel en mijn pols brak. Ik doe vast weer iets doms, val of zo. Je hoeft je geen zorgen te maken ‘ ze pakt mijn handen en knijpt even. ‘ik ben oud genoeg om voor mezelf te zorgen’ ik zucht diep en knik langzaam. Ze strijkt over mijn hoofd en loopt weer terug naar de jongens. Het vreemde gevoel is niet weg, integendeel zelfs, het is erger geworden.