#02

Iedereen was zo vol met drank gepompt dat Zayn en ik in eersten instantie al helemaal Niall zijn cadeau vergeten en toen er hard op de deur gebonkt werd schokken we oprecht even. ''Doe open, politie!'' werd er geroepen en Niall en Liam keken elkaar doodsbenauwd aan terwijl ik en Zayn ons moesten inhouden niet in de lach te schieten. ''Ik doe wel open.'' Zayn waggelde naar de deur en moest zich vasthouden aan muur om niet om te vallen.
En daar stond hij dan. Misschien was hij in het echt nog wel knapper dan als op de foto en even vergat ik hoe ik moest ademen door de zenuwen. Ik kreeg al bijna spijt van het feit dat we dit allemaal voor Niall hadden geregeld en niet voor onszelf.
Met langzame passen kwam de politieagent binnen en keek hij even de kamer rond. ''Ik kreeg een melding van overlast.'' Hij liet zijn ogen door de kamer glijden en toen hij me aankeek moest ik me vasthouden om niet van mijn stoel af te glijden. ik giechelde zachtjes en nam snel nog een slok van mijn Bacardie. ''Dus, wie is de organisator van dit feestje?'' ging de jongen door, terwijl hij zachtjes met zijn gummiknuppel rond zwaaide. ''Overlast? we zijn met zijn vieren en er staat niet eens muziek op.'' Bracht Niall stotterend uit. ''met zijn vieren kunnen jullie dus blijkbaar ook veel herrie maken.'' bracht agent Styles er tegenin en vroeg Niall daarna op te staan. Liam keek al die tijd met grote ogen naar de jongen agent terwijl Zayn tegen de muur leunde en een aangelopen hoofd had omdat hij zijn lach zo moest inhouden. Niall was nog niet opgestaan of de jongen werkte hem hardhandig tegen de muur om heb vervolgens handboeien om te doen. ''Alsjeblieft, ik heb niets gedaan.'' piepte Niall waarbij het huilen nader stond dan het lachen. ''Weet je dat zeker?'' de politieagent fluisterde het maar het was zo stil in de kamer dat ook ik het kon horen. Niall werd met een ruik weer terug geplaatst op de stoel en dat was voor Zayn het teken om de muziek aan te zetten. de rest ging te snel om nog een keer te kunnen herhalen en ik had gewild dat ik ergens een camera had geplaatst om het te kunnen filmen. Het lichaam van de jongen bewoon zo ritmisch mee op de muziek en het gezicht van Niall was meer dan goud waard. waarschijnlijk die van mij ook, op het moment dat het overhemd los werd geknoopt. Zayn begon te joelen en ik deed automatisch mee, maar mijn aandacht had ik er al niet meer bij. mijn ogen waren gepint op het goddelijke gespierden bovenlichaam van meneer agent en voor het eerst was ik jaloers op Niall, die zich met toegeknepen ogen probeerden los te wringen. ''Niall, rustig, kijk.'' Piepten Liam die nog steeds niet leek te begrijpen wat er aan de hand was. Niall deed na lang wachten dan toch eindelijk zijn ogen open en niet snel daarna viel ook zijn mond open waardoor Zayn en ik in de lach schoten. ''Happy birthday, honny!'' riepen we in kor. Niall zijn ogen schoten van de jongen naar Zayn, naar mij. ''Wat, stop, nee maak me los.'' de paniek was van zijn gezicht af te lezen en meteen drukten Liam, de spelbreker, de muziek uit.