``160``

Een paar uur later gaat de deur van de zaal open en zie ik Dean binnen komen. Ik vloek binnensmonds. Ik had toch wel gehoopt dat hij niet zo dom zou zijn om alleen te komen. Er speelt muziek en Dean loopt langzaam op het podium af. ‘dames’ zegt hij met een lach. Ik rol met mijn ogen. Kom op Dean nog een klein stukje naar links en je ziet me. Hij likt zijn lippen en de vrouwen stappen van het bed. ‘kom op Dean, we weten dat je het wilt’ Dean twijfelt nu duidelijk. ‘het is een cadeau voor de vrede’ zegt de conciërge die opeens op een van de stoelen zit. Ik wring me een beetje los. Ik weet de prop uit mijn mond te krijgen. ‘gast, ik vind het heel jammer, want ik vind je stijl geweldig, maar ik moet je vermoorden’ Dean haalt de stake uit zijn zak. Natuurlijk je kunt een trickster alleen vermoorden met een stake, met daarop dodemansbloed. ‘Dean doe het!’ roep ik uit. Een van de vrouwen draait zich naar me om en schopt me hard in mijn gezicht. Ik kreun hard en draai me op mijn rug. Dat was een slecht idee. ‘sorry Dean, maar ik kan het niet zo laten gaan. Ik ken jullie soort. En weet je… Sam had gelijk, je had niet alleen moeten komen.’ Dean kijkt van mij terug naar de trickster. ‘je hebt gelijk’

De deuren gaan nog een keer open en Mia en Sam komen binnen. Ze hebben allebei een stake in hun handen. ‘die ruzie buiten, het was een truc?’ Dean knikt. ‘zo jammer’ hij knikt in zijn handen en uit het niets komt er een man met een kettingzaak achter Sam. Dean wilt de trickster vermoorden maar wordt tegen gehouden door een van de vrouwen. Voor ik er erg in heb ligt Dean naast me. ‘leuk dat je erbij komt liggen maar je moet iets vermoorden’ mompel ik. Dean kreunt hard en legt een mesje naast mijn handen neer. ‘ik verwacht hulp’ snel pak ik het mesje en begin aan mijn boeien terwijl iedereen aan het vechten is. Ik hoor een gil en zie dat Mia op de grond ligt. Dean steekt net de stake door de borst van de trickster. De vrouwen verdwijnen net als de man met de kettingzaag. ‘zijn jullie oké?’ vraag ik vanaf het podium. Mia wordt overeind geholpen door Dean die een lelijke snee op zijn lip heeft. ‘ja, het gaat, en met jou?’ ik spring van het podium af en haal mijn schouders op. ‘er is niets met me gebeurt’ even kijk ik naar de grond maar voor ik iets kan zeggen wordt ik mee getrokken. ‘we moeten gaan voordat iemand het lichaam ziet.’