``156``

‘mijn kamer iets verder op, ik zie jullie morgen’ Mia zwaait naar ons en ik loop met Sam naar onze kamer. ‘ik heb honger, ben moe en ben alleen maar geïrriteerd!’ Sam knikt en opent de deur. Gelijk als ik mijn spullen heb gedumpt open ik de deur van de koelkast en kijk of er wat te eten is. ‘dit is echt te ranzig!’ roep ik uit. Sam komt naast me staan en tuurt ook in de koelkast.
‘wat is dat?’ we kijken allebei naar een bakje waar iets in zit.
‘jij pakt het maar’ Sam schudt snel zijn hoofd en dan komt Dean binnen.
‘eten!’ hij duwt ons opzij en pakt het bakje en opent het. Een ranzige geur verspreid zich.
‘Dean ga je dat echt opeten?’ vraag ik walgend. Hij draait zich naar ons om en ik zie de helft van de inhoud al in zijn mond verdwijnen. ‘oké,… ik ga wat echt eten kopen’ zo snel ik kan loop ik de deur uit.

‘en wat doet zo’n mooie vrouw als jij hier alleen?’ ik draai me een stukje om en zie de conciërge van de school tegen een vrouw praten. Ze draait zich om en mijn mond valt open. ‘Mia?!’ ze draait zich een stukje naar me om en zwaait. Ik loop op ze af. ‘wat doe je hier?’ ze rolt met haar ogen.
‘wat denk je, ik moet ook eten hoor’ iets in me zegt dat ik nu weg moet. ‘ik was vergeten iets te zeggen, ik heb een paar documenten thuis liggen. Als jullie het niet erg kunnen jullie nu mee’ snel knik ik. Misschien kunnen we er nu achter komen wie de trickster is. Hij loopt al naar de deur en ik volg hem. ‘wacht.’ Mia pakt mijn arm beet. ‘ben je gek! Wat als hij het is?’ ik grinnik even. Ik had niets van gevaar gevoeld. Meestal als er toch iets van gevaar was zou ik het wel voelen.
‘kom op zeg, als hij het is wist ik het allang. Mia je moet me niet onderschatten’ ik trek mijn arm los en loop achter hem aan.