Gevangen - 203

“Kan je even aan de bewakers vragen om een watermeester te halen voor me?”
“Natuurlijk”, glimlachte ik. Ik liep naar de deur. Meteen hield een bewaker me tegen.
“U mag niet alleen door het paleis lopen.”
“Dat wilde ik ook niet, vuurvrouw Jursena vraagt een watermeester”, zei ik kalm. De bewakers aarzelden.
“Doe wat ze zegt”, klonk Keylina’s stem. Opgelucht glimlachte ik naar haar.
“Natuurlijk, prinses”, meteen haastte een bewaker zich weg. Keylina duwde me de kamer in en trok de deur achter zich dicht.
“Lizzie, wat doe je hier?”, siste ze. “Ik schrok me een ongeluk toen je niet op je kamer was.”
“Ik heb haar laten halen, Azulena”, zei Jursena kalm. “Ik wilde haar een paar dingen vragen.”
“Oh.”
“Wees gerust, ik loop niet weg hoor”, glimlachte ik. Keylina keek me een moment opgelucht aan.

Er werd op de deur geklopt en een watermeester kwam binnen.
“Kom verder”, gebood Jursena haar.
“Hoogheid”, de watermeester maakte een buiging.
“Ik heb hoofdpijn, Rin, zou je me even kunnen helpen?”
“Natuurlijk mevrouw, ik haal even wat water.” Ze liep naar een deur, die kennelijk naar een badkamer leidde. Niet veel later kwam ze terug met een kom water. Ze nam een stoel en ging bij Jursena’s hoofd zitten.
“Zullen we weggaan, moeder?”, vroeg Keylina bezorgd.
“Nee meisje, blijf maar. Ik heb je te lang moeten missen.” Ze nam Keylina’s hand en sloot haar ogen. Ik merkte dat Rin ongemakkelijk naar Keylina keek voor ze begon met haar heling.

“Mag ik stoppen, mevrouw, of wenst u nog meer verzorging?”, vroeg Rin beloofd.
“Stop maar, het is goed zo”, zei Jursena met een glimlach. “Je hebt me weer geweldig geholpen, zoals altijd.” Rin liet het water weer in de kom vloeien.
“Het was boeiend om te zien, ik heb nooit eerder iemand water zien sturen, laat staan helen”, merkte Keylina op. Rin keek haar angstig aan.
“Rin, mag ik je voorstellen, dit is mijn dochter, prinses Azulena”, zei Jursena. Rin maakte een buiging.
“Het is me een eer, prinses.”
“Ik ben blij te horen dat je zo goed voor mijn moeder zorgt”, zei Keylina vriendelijk. Rin beet op haar lip, de angst was in haar ogen te lezen. Iedereen zweeg, en ze besefte dat ze iets moest antwoorden.
“Ik doe het graag, prinses, uw moeder is een goede vrouw.”
“Fijn dat je er zo over denkt”, zei Keylina met een vriendelijk knikje.