022 Katie Jane Adams

Net op tijd stap ik de Starbucks binnen. Ach, anders had het toch niks uitgemaakt, als ik later was geweest. Dat heet nou fashionable late. Ik zie Harry al zitten aan een tafeltje, en ik loop naar hem toe. “Hey.” zeg ik, en ik ga zitten. Harry kijkt op van zijn telefoon. “Hey babe, I’ve already ordered something, I hope you like a Java Chip?” Verrast kijk ik hem aan. “Yes, it’s my favourite.” Harry grijnst even. “Well, that’s good to hear. How was your day?” vraagt hij. “It was amazing. You know the H&M?” vraag ik. Harry knikt. “Well, they asked me for a campaign, and today we’ve talked about it, tomorrow are we gonna start with filming.” zeg ik. “Are you a model?” vraagt Harry verbaasd. Ik schud m’n hoofd. “No, I was just shopping, and a girl asked me to follow her to the manager. I didn’t know why, but then she told about the campaign. She asked me if I want to play in that campaign. I said yes, and well, here I am.” grinnik ik. “So it’s just luck? Or did you always wanne be a model?” vraagt Harry. “No, I never thought I could be a model. But now I’m happy they asked me. I’ll get more paid as many famous models.” zeg ik. “Good luck with the campaign.” zegt Harry. “Thanks.” Er komt iemand naar ons toegelopen met twee Java Chip’s. Ik pak hem dankbaar aan, en ik nip even eraan. “So, tell me what about yourself.. I don’t know much about you.” zeg ik. “Well, I’m Harry as you know. You know already how old I am, and stuff. Ehm, I live in London, in an apartment with Louis, I love taco’s, and I love cats. You can call me Hazza or Haz.” zegt Harry. Ik drink even een slokje van mijn Java Chip. Harry is best wel raar, hij houd van katten en hij houd van taco’s, right zo stel je jezelf ook voor.. “And you? Tell me something about yourself.” zegt Harry. “I’m Katie, but you know that already, my best friend is Faye, I’m afraid of heights. My mother is English, that’s the reason why I can speak English. One thing nobody knows about me is that untill I’m sixteen I lived in England, Bradford. Faye doesn’t know that, you’re the first I’m telling this.” zeg ik. Shit, waarom vertel ik dat nou weer meteen? Het gaat hem toch helemaal niks aan dat mijn moeder Engels is en dat ik in Engeland heb gewoond? Zelfs Faye weet het niet. Harry kijkt me even fronsend aan. “You lived in Bradford? That’s Zayn’s hometown too.” zegt hij. “Really? I don’t know him.. Not before the Meet & Greet, I mean.” zeg ik. Misschien heb ik hem vroeger wel eens gezien, in Bradford, misschien herken ik hem daar van? Ach, laat ook maar zitten, ik ben hier niet om na te denken, maar om Harry voor me te winnen. “I like you.” floept er ineens uit Harry’s mond. Hij kijkt snel beschamend naar beneden, en hij word rood. Wacht, Harry die rood word? Dat komt volgens mij niet vaak voor, niet dat ik veel van hem af weet of zo, maar hij lijkt me het type er niet voor. Wat moet ik nu terug zeggen? Het toneelstuk gaat nu beginnen..