011 Katie Jane Adams

Ik bekijk de jongens een voor een. Ze zijn erg knap, zelfs in het echt. En shit, dit mag ik niet denken, maar ze zingen niet eens vals. Niet dat het mijn muziek smaak is, totaal niet, maar ze zingen niet vals. Nu kan ik dat dus ook niet meer als smoes gebruiken, want ze kunnen wel zingen, en ze zijn knap. Shit, straks worden ze ineens het perfecte vriendje type? Nee, ze zijn altijd nog arrogant. Welk lied ze nu zingen, geen idee, maar het is echt een raar lied.
You can't go to bed,
Without a cup of tea,
And maybe that's the reason that you talk in your sleep
And all those conversations
Are the secrets that I keep
Ik bedoel, wie zingt dat nou weer? Je kan niet naar bed gaan zonder een kop thee? Misschien is dat de reden dat je praat in je slaap? Rare jongens.. Al snel komt het volgende lied, maar de tekst is niet raar, integendeel. Het lijkt wel alsof het een lied is van Ed Sheeran? In elk geval, dit is een iets beter lied, dan die hiervoor was. Ik zeg niet dat het een leuk lied is, want dan zou ik liegen.
Said i’d never leave her cause her hands fit like my tshirt,Tongue tied over three words, cursed.
Running over thoughts that make my feet hurt,
Bodies intertwined with her lips

Now she’s feeling so low since she went solo
Hole in the middle of my heart like a polo
And it’s no joke to me
So we can we do it all over again

If you’re pretending from the start like this,
With a tight grip, then my kiss
Can mend your broken heart
I might miss everything you said to me

And I can lend you broken parts
That might fit like this
And I will give you all my heart
So we can start it all over again

Bijna begin ik mee te zingen, want het refrein heb ik volgens mij vaker gehoord, maar nooit bij stilgestaan dat het van One Direction was. Ik ben niet eens een trauma aan het oplopen! Dit is echt het raarste wat je – je maar kan voorstellen. Je krijgt géén trauma van One Direction muziek.. Ik zeg het maar niet hardop, straks krijg ik toch wel een trauma. We luisteren het concert af, en dan komt het moment dat we naar de Meet & Greet moeten. Er was tegen ons gezegd dat we gewoon moesten wachten op onze plekken, en dat er dan iemand ons op kwam halen. We blijven gewoon zitten, en wachten een lange tijd. Ongeveer alle fans zijn al weg, en wij zitten er nog. “Zullen we maar gaan? Er komt toch niemand meer.” zegt Faye. Ik schud mijn hoofd. “Ik heb hiervoor een heel concert moeten overleven, dus dan blijven we wachten ook.” “Als jij het wilt..” zucht Faye. We praten nog even, als ons gesprek word onderbroken door een man. “Are you Katie and Faye?” “Yes.” “OK, follow me.” We staan op, en volgen de man.