008 Katie Jane Adams

“Wakker worden!” hoor ik Faye roepen, en er springt iemand op mijn bed. Ben ik in slaap gevallen? Hoe lang heb ik geslapen? “Hoe lang heb ik geslapen?” vraag ik. “Het is nu zes uur, dus ik denk wel drie uur.” Ik rek me even uit, en sta dan op. “Je wilt zeker gaan eten?” “Ja!” zegt ze blij. Ik had het nog niet verteld, maar Faye is eetverslaafd, ze eet bijna alles, en ze eet heel veel. “Gaan we in dit hotel eten of ergens in Londen?” “Beter gaan we ergens in Londen eten, kunnen we meteen een beetje de weg leren kennen.” zegt ze. “Oké, ik doe even wat anders aan hoor.” Ik pak een jurkje uit m’n koffer, en verwissel mijn kleren die ik nu aan heb voor het jurkje. Ik werk nog even m’n make up bij, en kam nog even snel mijn haar. “I’m ready.” zeg ik. We pakken onze jassen, en lopen de hotelkamer uit. “Weet je, ik heb net wat in dat boekje zitten kijken, en ik weet nu wat zinnen.” zegt Faye plotseling. “Dacht je echt dat ik geen Engels kon?” grijns ik naar haar. “Dat kan je toch ook niet?” vraagt ze verbaasd. “Jawel. Ik heb vroeger een Engels vriendje gehad.” grijns ik. “WAT? Maar je zei dat je geen Engels kon!” Ik lach het uit, dit is echt geweldig. Ik heb haar gewoon ongeveer een week lang laten geloven dat ik geen woord Engels kan spreken, maar ik kan het wel. “Tuurlijk kan ik wel Engels, jij bent gewoon een speciaal geval!” “Pfff, je had het wel even eerder mogen zeggen, dan had ik niet zo’n heel boekje moeten kopen!” “Tja, pech gehad. Vanaf nu praat ik wel overal, want met jouw Engels kom je niet ver.” We lopen een beetje door de stad, als we ineens een heel gezellig restaurantje zien. “Daar gaan we naartoe.” zeg ik. Ik trek Faye mee naar binnen. “Hello, can I help you?” vraagt een ober. “Yes, a table for two please.” zeg ik. De ober loopt ons voor naar een tafeltje, wat bij het raam is. We gaan zitten, en bestellen alvast wat te drinken. Opeens hoor ik wat meisjes gillen, en wijzen naar een tafeltje. Aan het tafeltje zitten vijf jongens. Wacht, vijf jongens? Gillende meisjes? Zitten we nu serieus met uitgerekend One Direction in hetzelfde restaurant? “Faye, volgens mij zit One Direction daar.” zucht ik. “Ik heb geen zin om nog langer op m’n eten te moeten wachten hoor, we blijven gewoon hier.” zegt Faye. “Do you want to order you meal already?” vraagt een ober, die ons drinken brengt. “Yes, for me a fish and chips, and for her a pizza Hawaii.” zeg ik. De ober loopt weer weg. Ik kijk nog even naar het tafeltje waar One Direction aan zit, en opeens kijkt er een van hun naar ons. Wacht.. Die ogen ken ik ergens van.. Maar waarvan? Ik probeer me iets te herinneren, maar het lukt niet. Ach, ze zijn natuurlijk vaak op MTV, en op de tv, ik herken hem vast daarvan. De ober brengt ons eten, en we eten alles kletsend op. Ik leer Faye een beetje Engels, maar ze onthoud volgens mij niks. Als we klaar zijn met het eten gaan we weer weg uit het restaurant, op naar het hotel.