Het nichtje van Bill & Tom. #2

Na 2 dagen gewacht te hebben, heb ik eindelijk een telefoontje van Bill en Tom.
‘Hoi!’ zegt Bill, door de telefoon heen. ‘Heei!’ zeg ik terug. ‘Hoelang blijven jullie nou bij ons, dan?’ vraag ik aan Bill. ‘Ik denk 2 weken, ofzo.’ antwoord hij. ‘Oke, is goed.’ zeg ik.

Na een heel gesprek te hebben gehad, hangen we op. Nog 5 dagen dan komen ze, denk ik bij mezelf.

Na 5 lange dagen op school te zijn geweest, en op Bill en Tom hebben gewacht, is het eindelijk zover! Vandaag komen ze! ‘Evelien, daar zijn ze al.’ roept mijn moeder tegen me, en ik schrik op. ‘Doe jij even open?’ vraagt ze dan. ‘Oke.’ zeg ik, en ik loop naar de voordeur om open te doen. ‘Hoi!’ zeg ik, wanneer ik Bill en Tom zie staan. ‘Heei!’ zeggen hun terug. Ik laat ze binnen, en hun zetten de koffers neer. ‘Jezus, wat hebben jullie veel koffers mee, voor 2 weken!’ zeg ik verbaast. ‘Dat is nog weinig, vergeleken met normaal.’ zegt Bill. ‘Okee, dan.’ zeg ik raar, en loop naar de trap, richting de 2 logeerkamers. Bill en Tom lopen me achterna. ‘Kijk, hier slaap jij, Bill.’ zeg ik tegen Bill, terwijl ik een kamer aanwijs. Bill glipt meteen naar binnen om al zijn spullen uit te pakken. ‘En hier jij, Tom’ terwijl ik naar de kamer ernaast wijs. Tom loopt ook meteen naar binnen. Ik loop dus maar naar mijn eigen kamer, want ze zijn er allebei vandoor.

Als Bill en Tom eindelijk klaar zijn met uitpakken, wat zeker 2 uur heeft geduurd, gaan we naar beneden, waar mijn moeder al wacht met wat drinken. ‘Aaah, lekker, drinken!’ zegt Tom meteen, en vliegt ernaartoe. ‘Wat heeft hij toch?’ vraag ik aan Bill, maar hij weet het ook niet. We drinken het dus maar gewoon op. ‘Ik moet eigelijk nog even naar de winkel, of zouden jullie dat willen doen?’ vraagt mijn moeder. ‘Dat willen wij wel even doen, hoor.’ zegt Bill, die al naar de gang toe loopt om zijn jas te pakken. ‘En dat overleg je niet eerst even, ofzo?’ vraag ik lachend. ‘Nee.’ is zijn antwoord, en trekt zijn jas aan. ‘Nou, dan moet het maar.’ zegt Tom, die ook zijn jas pakt, ik loop hem achterna.

We stappen in Tom zijn auto, zo zijn Bill en Tom ook hierheen gekomen. Ze hebben nog even ruzie wie aan het stuur gaat, maar dat word uiteindelijk Tom, omdat het zijn auto is. Zo rijden we dus naar de supermarkt, en natuurlijk hebben Bill en Tom wel vermomming aan, anders zouden er nu horden fans aan komen rennen, en lagen we al knock-out op de grond. Maar dat gebeurt nu dus niet.

Als we na een tijdje rijden bij de supermarkt zijn aangekomen, stappen we uit, en lopen we de supermarkt binnen. Bill vliegt meteen naar de pizza-afdeling, en Tom naar de skittles, wat allemaal te verwachten was. Ik loop ze achterna, en trek ze mee terug. ‘We moeten boodschappen doen, geen pizza-en-skittles-schappen, hoor!’ zeg ik lachend. ‘Als jullie 2en braaf zijn, en blijven, krijgen jullie misschien wel pizza en skittles.’ zeg ik daarna. ‘Okee.’ zeggen de 2 jongens zielig. En we lopen weer verder naar de dingen die we wel moesten kopen.