Chapter 10

Ik klopte op de deur en wachtte tot Luke open zou doen. Maar niemand deed open. Ik klopte nog een keer, dit keer harder. Nog steeds kwam er niemand. Ik liep naar het raam en keek naar binnen door de gordijnen. Ik zag Luke op de bank liggen, maar kon alleen zijn profiel zien en niet zijn gezicht. Waarom negeerde hij me? Ik tikte tegen het raam en riep zo hard als ik kon, maar alles wat ik kon zien was dat zijn hoofd een klein beetje opzij viel zodat ik zijn gezicht kon zien. Zijn ogen waren dicht met zijn mond een klein beetje open. Hij sliep. Geweldig. Ik liep naar de zijkant van het huis en klom over het hek dat Luke altijd op slot deed. ''Hello Peaches'' giechelde ik, toen de kleine terrier tegen mijn been op sprong, blaffend. Ik aaide over haar kop en pakte een tak uit de tuin voordat ik hem naar haar toe gooide, en zij die volgde. Het volgende moment greep iemand me bij de keel tegen Lukes muur. ''Who are you?!'' riep een man in mijn gezicht, zijn handen om mijn sleutelbenen en nek, wat duidelijk blauwe plekken achter zou laten. ''I'm a friend of Luke's! I've come to see if he was okay.. but he is asleep so I was going to come around the back and-'' Maar de man onderbrook me. ''And brake in. That's what you were going to do. You're not a friend of Luke's'' spuugde hij in mijn gezicht. Zijn grip werd maar strakker en stakker. ''YES I AM! I am his friend Arianna and there are pictures of me and him in his house. Go and check if you don't believe me!'' Schreeuwde ik tegen de man, mijn ademhalingspatroon steeds onregelmatiger en mijn stem stokte in mijn keel.
Hij liet me bijna stikken en fluisterde in mijn oor. ''I. Don't. Believe you'' voordat zijn grip nog strakker werd. ''Luke!'' probeerde ik te roepen, maar het werkte niet. ''Luke's not sleeping. He's just drugged, but either way he can't hear you'' grinnikte hij tegen zichzelf. Ik verzamelde genoeg energie en moed bij elkaar en trapte de man op de plekken waar het zeer doet en de zon niet schijnt, wat hem op de grond liet vallen van de pijn. Ik stond op, langzaam weer op adem komend, en ik haastte me naar de woonkamer waar Luke bewusteloos op de bank lag. Ik pakte mijn telefoon en belde snel een ambulance. Ik had geen idee wat voor drugs hij binnen had gekregen, maar wat het ook was, het zou niet in zijn voordeel zijn. Ik deed de achterdeur op slot, nadat ik Peaches binnen had geroepen. Ik deed elk raam in het huis dicht en op slot en deed de gordijnen dicht zodat de man niet naar binnen kon kijken. Van een afstand kon ik de sirene van een ambulance horen die steeds dichterbij kwam, zijn weg makend naar Luke. Luke maakte een paar geluidjes. Hij gromde en probeerde zijn hoofd te bewegen wat ik probeerde te voorkomen. ''Shh.. it'll be alright..'' fluisterde ik, aangezien ik op het moment niet in staat was om er iets anders uit te krijgen. Ik keek naar de spiegel die naast de televisie stond. Mijn nek was lichtrood en kleine blauwe plekken vormden zich rond mijn nek en sleutelbenen. Vingerafdrukken stonden aan de zijkant van mijn nek. ''It'll be okay'' fluisterde ik nog een keer, voordat er op de deur werd geklopt.

___________________________________________________________________________________________________________
Kudo if you want to know what will happen next?