Hoofdstuk 14

Ik schrik me dood wanneer Denise in mijn lichaam zit.
"Waarom?" fluister ik naar haar toe wanneer we als twee geesten in mijn lichaam gepropt zitten.
"Ik wil iets zeggen" zegt ze terug.
Gelukkig maar, denk ik.
"Elodie doet altijd wel en beetje raar wanneer jij die spreker hebt gehoord hè?"
"Dus jij hebt het ook in de gaten?" Ik denk aan Elodie, die in de kooi liep te blozen, nadat ik De Spreker voor het eerst had gehoord.
"Is zij misschien.. De Spreker?" Vraag ik verbaasd.
Denise knikt heftig van ja.
"Maaree... Die krachten... Wat voor kracht krijg ik dan?" Vraag ik twijfelend.
"Weet je... Ik denk... dat Eva geesten zal kunnen oproepen." Beweert Denise.
Ik geloof haar best, Eva heeft altijd al dat willen doen.
"En ik dan? En Elodie? En Nera???" Mijn hoofd zit vol vragen, en het springt er plots uit.
Denise kijkt me aan en zegt: "Ik denk dat Elodie het zelf zou moeten kunnen weten, Als De Spreker zijnde..."
"Ja" weet ik alleen nog te mompelen.
"ehm." zeg ik nog voordat Denise uit mijn lichaam springt.
"Heb je de tijd stilgezet?" vraag ik.
"WOOPS!" roept Denise uit en bekijkt me alsof ik iets te zinnigs heb gezegd dat ze zelf had kunnen verzinnen, terwijl ze dat niet gedaan heeft.
Ik lach."Volgende keer WEL doen heah?"
Denise glimlacht en doet iets open wat iets weg heeft van een deur.
Voordat ze eruit stapt proest ze het nog even uit.
"Volgende keer jah, maar dan laat ik jou wel ontdooid om me eraan te herinneren!"
Ik barst in lachen uit.
"Als je de tijd al stilzet heb je me toch niet nodig als herinnering?"
Denise zet nog een flinke stap richting de deur.
Nog even barsten we in lachen uit.
Ik zie een lichtflitsje en mijn geest neemt weer bezit van mijn lichaam.
Ik zie Eva en Elodie oververbaast naar mij en Denise kijken.
"Watte..?" Vraagt Elodie.
Weer barsten Denise en Ik keihard in lachen uit.
Op een of andere manier was het erg aanstekelijk want even laten liggen Eva en Elodie ook in een deuk.
Ik denk dat het minstens 10 minuten geduurt heeft voor we rustiger werden!!