Tweet ELEVEN

Samen met Melissa had ik een paar leuke plekjes in Londen opgezocht waarvan we een lijstje maakten. We hadden eigenlijk veel te veel plekjes uitgezocht. Maar dat maakte niet uit want dan konden we gewoon kiezen. Nadat we dat hadden gedaan ben ik weer naar huis gegaan en heb me vreselijk verveeld. Ik kon eigenlijk nog steeds niet geloven dat ik naar Londen ging! Nadat ik daar nog heel lang over na heb liggen denken vond ik het wel goed en heb ik de computer opgestart en wat op twitter rondgekeken. Ik ging even op @onedirection kijken. Ze hadden vandaag getweet dat ze twee weekjes vrij hadden. Nou ja, 1DHQ dan. Dat is fijn voor ze dacht ik en ik sloot mijn computer weer af en ging op bed liggen. Langzaam vielen mijn ogen dicht en zakte ik in een droomloze slaap.

~ 2 dagen later ~

'Fleur schiet op! We moeten echt gaan!' roept Melissa vanaf beneden de trap. Ik verstuur nog snel mijn tweet die ik eigenlijk 3 dagen geleden al had verstuurd en sluit dan snel mijn laptop af. Never say never. Ik prop mijn laptop in mijn laptop tas en ik sta op. Net als ik de deur open wil doen komt Melissa struikelend mijn kamer binnen. Ze grijpt mijn arm en trekt me de trap af. 'Rustig aan joh!' roep ik tegen Melissa. 'Maar anders komen we misschien te laat op het vliegveld!' zegt ze hijgend en ze trekt me verder mee. Ze smijt de deur van de auto open en laat zich languit naar binnen vallen. 'Als je zo blijft liggen komen we inderdaad te laat.' zeg ik grinnikend en ik ga op Melissa's benen zitten. 'Aaah. Nee ga van me af ik ga al recht zitten!' roept Melissa. Ik sta half op en Melissa gaat recht zitten en klikt haar gordel vast. Ik volg haar voorbeeld en klik mijn gordel vast. 'Kunnen we nu wel gaan?' vraag mijn moeder en ze grinnikt. 'Ja, we zijn helemaal klaar.' antwoord ik. 'Hebben jullie alle koffers?' 'Jahaa, we hebben alle koffers mam.' zeg ik geergerd. Je wilt niet weten hoe vaak mijn moeder zulke dingen vraagt. Ik zucht en schud mijn hoofd. Ik hoop trouwens niet dat Melissa te veel spullen mee heeft dat alles te zwaar is. Mijn moeder start de auto en we rijden weg. Ik staar naar buiten en kijk naar alle voorbij razende auto's. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat het bijna 12 uur is. Ons vliegtuig vertrekt om 1 uur. Het is nog een halfuurtje rijden dus we hebben nog tijd genoeg. Als we straks rond 2 uur aankomen op het vliegveld in londen moeten we naar de trein lopen die om tien voor half 3 vertrekt. Met de trein is het een kwartiertje naar het station het dichst bij het hotel en dan moeten we nog met de taxi. Volgens de reserveringen mogen we pas om kwart over 3 onze kamer in. Dus als we de volgende trein nemen hebben we ook nog genoeg tijd denk ik. Dan kunnen we op het vliegveld daar ook nog even wat kopen om te eten. 'We zijn er bijna.' zegt mijn moeder en ze kijkt in de achteruitkijkspiegel. Na 5 minuten stoppen we op de parkeer plaats en mijn moeder zet de auto neer. We pakken onze koffers uit de achterbak en lopen naar binnen. 'Even kijken waar we moeten in checken.' zegt mijn moeder. 'Daar.' zegt ze en ze wijst naar een van de vele balies. Als we hebben ingecheckt kan mijn moeder niet meer verder mee dus nemen we afscheid. 'Doei lieverd.' zegt mijn moeder en ze geeft me een knuffel. 'Dag mam. Ik ga niet voor eeuwig weg he. Ik blijf maar een week.' zeg ik en ik trek me los uit de omhelzing. 'weet ik.' zegt mijn moeder met een waterige glimlach. 'Dag mevrouw.' zegt Melissa. 'We moeten nu echt gaan mam.' zeg ik en ik trek Melissa mee. Ik zwaai en roep nog: 'Ik zal je vaak genoeg bellen!' Mijn moeder steekt haar duim op en loopt dan weer naar de parkeerplaats. We lopen naar de bagage check en lopen door de poortjes. Alles is goed en Melissa's koffers zijn gelukkig niet te zwaar. Nadat we dat allemaal hebben gedaan moeten we opzoek naar de gate. 'Even kijken. We moeten naar gate 3.' zeg ik en ik wijs het aan op het bord. Als we bijna bij de gate zijn schelt een stem door het vliegveld: 'Vlucht 2 naar Londen vertrekt over 10 minuten in gate 3. Vlucht 2 naar Londen vertrekt over 10 minuten in gate 3.' 'We zijn nog optijd hoor.' grijns ik tegen Melissa. Ze steekt haar tong uit en we lopen naar het vliegtuig toe.
'Londen, here we come!' zeg ik als we het vliegtuig instappen.