Battle 4.10

'Ik hoop gewoon dat hij daar is, straks verdwaalt hij!' Zeg ik tegen Jake. Ik kijk naar het kleine jongetje naast me. Maar hij heeft geen aandacht voor mij. Met open mond staart Jake uit het raam en wijst hij. 'T-T-TOWER BRIDGE!'
Ik zie zijn twinkelende oogjes.
Gelukkig stoppen we niet, anders was hij echt uit de bus gesprongen. Letterlijk.
We rijden door. 'Hoor je dat?' Vraagt Jake dan opeens.
'Hmm...?' Mompel ik als ik hem aankijk.
'Trommels. Drums. Heel zacht.'
Hij tuurt een beetje uit het raam en staat dan opeens op. Hij loopt door de bus. Mensen kijken hem verbaasd aan. Ze beginnen te fluisteren.
'Jake, ga zitten!' Zeg ik. De bus stopt en Jake wankelt even, maar rent dan snel de deuren uit.
'Wacht!' Roep ik. Snel ren ik achter hem aan. Jake loopt stug door.
Nu hoor ik het ook. Drums. Een beat met een afrikaanse tint. Bobsle.
'Jake! Wacht!' Roep ik terwijl ik achter hem aan ren.
Op een snel tempo lopen we het bovenste stuk van het plein op, tot we bovenop de trap staan. Tussen de voorste leeuwen, daar in het midden, staat een groepje jonge mannen. Allemaal met een soort Djembe.
'Demi! Jake!' We draaien om en zien Lisanne aan komen rennen.
'Hey, ik zie dat jullie Bobsle hebben gevonden.'
'Eh... Wat?' Vraag ik. Lisanne glimlacht en wijst naar de groep. Daar, ergens in het midden, zit Bobsle. En hij kijkt naar ons. 'Hey!' Roept hij en hij heft zijn handen. De anderen volgen. Bobsle wijst onze kant op. Het publiek, wat zo'n duizend mensen zijn, staart naar ons.
En dan begint Bobsle een bekende beat te trommelen. Lisanne begint te neuriën. Iedereen, het hele publiek, begint te zingen.
'Here you are down on your knees again
trying to find air to breathe again
Only surrender will help you now
I loved you please see and believe again.'
Mijn hand gaat naar mijn mond. Ik kan het gewoon niet geloven.
Deze duizende mensen zingen ons lied.

Harry's pov.
Ik sta op het plein, ik zie Demi daar staan. Zo trots, maar met tranen in haar ogen en Jake naast haar. Ze zingen hun lied. Ze verdienen het.
Ik staar naar haar. Ze zou me nooit kunnen zien, niet tussen deze mensenmassa. De mensen kijken niet naar me. Ik heb rust.
En hoewel ze dit lied heeft geschreven om mij kapot te maken, ben ik degene die het hardst meezingt.