De 100e Hongerspelen - 105

Katniss stond de volgende morgen vroeg op. Snel kleedde ze zich aan en liep dan naar de kamer van Adriënne.
“Opstaan”, zei ze streng. Adriënne keek geschrokken op. Katniss liep naar haar toe. “Vooruit, kleed je aan, we gaan eten.” Adriënne kwam met moeite recht, Katniss hielp haar in haar rolstoel. Zo gauw ze kon waste Adriënne zich en kleedde zich aan.
“Euh, Katniss?”, riep ze vanuit haar badkamer. Katniss ging kijken.
“Ja?”
“Ik, euh, ik raak niet. Thuis kan ik mijn rolstoel er naast zetten en…” Katniss knikte, nog steeds met een streng gezicht, en hielp haar.
“Je had gisterenavond ook mogen roepen hoor”, fluisterde ze. Adriënne glimlachte kort. Ze begrepen elkaar, Katniss speelde toneel met haar strengheid voor moest er iemand meekijken via een camera.
Nadat Adriënne naar het toilet was geweest en terug in haar rolstoel zat, maakte Katniss één van haar handen vast aan de stoel.
“Ik ben niet van plan het risico te lopen dat je zomaar wegrijdt.” Adriënne knikte, en Katniss duwde haar naar de eetkamer. Daar maakte ze de rolstoel vast en Adriënnes hand weer los, zodat die kon eten. Het zou gezelliger geweest zijn als Katniss niet zo streng gedaan had, maar allebei waren ze toch blij dat de ander er was.

Tegen de ochtend werd Vania weer wakker, dit keer in Ians armen. Even genoot ze van het moment, maar toen merkte ze dat de anderen al op waren en kroop ook uit haar slaapzak.
“Goedemorgen Selm, Seija, Kayla”, groette ze. “Hebben jullie al iets gegeten?”
“Nee, we wachten op jullie.” Vania keek verbaasd op.
“Nou goed, dan wek ik Ian en Rue even. Ik geloof dat er nog wat over is van gisterenavond, als we dat opwarmen hebben we meteen een lekker ontbijt.”
“Zal ik het even opwarmen dan?”, stelde Seija voor.
“Goed, ik neem het even.” Vania liep de grot weer in en nam het eten. Ze gaf het aan Seija en wekte Ian.
“Huh? Is het al ochtend?”, vroeg die verbaasd.