24. 'So, your mom and Chuck?'

TWENTY FOUR

'Oké, proef'.
Ik keek naar het bord, prikte mijn vork erin en draaide de spaghetti rond.
'Dit past zó niet bij deze omgeving en dit huisje', lachte ik, terwijl ik toekeek hoe de spaghetti zich rond mijn vork krulde.
'Dat maakt het niet minder lekker'.
Ik stak de vork in mijn mond, schoof de spaghetti eraf. Het smaakte heerlijk.
'Heerlijk', zei ik dus. Taylor lachte.
'Ja?'
'Ja. Het smaakt anders als de spaghetti's die ik altijd maak'.
'Ja, dat is zo'
'Wat doe je erdoor?'
'Familiegeheim, schat'
'Ah, toe, vertel'
'Nee, familiegeheim. Niemand weet het. Alleen ik. En mijn familie', zei hij droogjes. Ik keek semi-boos, at verder.
Het lampje van mijn telefoon, die op tafel lag, begon ineens te branden.
'Berichtje'. Taylor greep al naar het mobieltje.
'Upup, familiegeheim', lachte ik. Ik pakte mijn telefoon en opende het smsje. Manon.

Dus, jouw ma en Chuck? Waarom heb je me dat niet verteld? Goed, to the point. Je moeder zei dat je weg bent. Waarom weet ik dat niet? En waar ben je, ik moet dingen met je bespreken. En ik moet roddelen, want daar heb ik zware behoefte aan. Kus!

Taylor bracht onze glazen naar de keuken en keek over mijn schouder mee. Hij las het smsje nog snel, voordat ik op 'Answer' drukte.
'Je moeder en Chuck? Is dat de kok?'
'Ja, maar die hebben niks hoor. Dat is echt onmogelijk. Ze zijn gewoon vrienden'
'Manon denkt iets anders', lachte hij.
Ik smste terug.

Mijn moeder en Chuck? Wat bedoel je? Ik heb geen idee, namelijk. Ik ben met Taylor in Alaska. Het sneeuwt, superromantisch. Ik denk dat ik je dat vergeten ben te vertellen, sorry. Hoe gaat het? Ben je al over Jackson heen? Misschien moet je hem bellen. Kus!

'Volgens mij heeft Jackson best wel spijt', zei Taylor. Hij keek me aan.
'Ik hoop het voor Manon. Ze was echt van slag. Ze was bíjna depressed, en dan is ze niet leuk'.
Het lampje brandde weer.

Ik zag ze samen. Ze zaten bijna aan elkaar vastgeplákt, volgens mij was het iets meer dan een vriendschappelijke kus. ALASKA? Doos! Dat had ik willen weten. Ik was heus niet meegegaan hoor! De volgende keer vertel je het, of je het wil of niet. En ik ga Jackson niet bellen. Ik ben geen groupie, weet je nog? Hij belt mij maar, als hij echt spijt heeft. Als hij me terug wil. En dan zal ik zien of ik hem nog terug wil. Ik weet het niet.. Wanneer kom je terug? Kus!

Ik smste dat ik maandag terug kwam, maar daarna bleef mijn lampje uit. Ze zal wel te ver over haar abonnement heen zijn gegaan.

Die avond zaten we samen met Hush op de bank. Het was een leren bank, maar er lagen allemaal donkerbruine kleden over heen. Taylor had zijn arm om me heen geslagen, ik lag half over hem heen. Het voelde helemaal niet ongemakkelijk, en dat was wat ik zo fijn vond. Bij mijn vorige vriendjes vond ik het altijd ongemakkelijk, of maakte ik me zorgen om het feit dat ze me misschien te zwaar zouden vinden. Bij Taylor durfde ik mezelf te zijn, en voelde ik me altijd geweldig.
We keken naar een film met Leonarde Di Caprio. Ik mocht hem niet.
'Ik vond Titanic beter', zei ik. Ik wreef met mijn vinger over de blokjes op Taylors buik.
'Titanic is veel te klef', zei hij. 'Ik heb hem één keer gezien met een meisje, en die ging huilen toen hij dood ging. Sorry hoor, maar dat snapte ik niet'.
'Ik huil ook altijd', lachte ik. Ik tekende nu met twee vingers zijn blokjes na.
'Deze film is gewoon goed', zei hij. Ik keek nog eens naar het scherm.
'Hoe heette de film ook alweer?'
'Blood Diamond'.
'Ik snap er niks van', lachte ik. Taylor schoot ook in de lach, maar ging niet over op een ander kanaal. Ik kietelde zachtjes met al mijn vingers over zijn buik heen, boven zijn navel.
'Je bezorgt me kippenvel', zei hij. Ik voelde dat hij naar me keek. Ik stopte niet met waar ik mee bezig was.
'Wil jij kinderen?', vroeg hij ineens. Nu stopte ik wel.
'Wat?', vroeg ik onnozel.
'Niet nu, gekkie', zei hij. 'Maar ooit. Als je in de twintig bent of zo'.
'Ja, ik denk het wel'. Ik tekende weer. Ik grijnsde. 'Van die kindjes die van die lichtgebruinde huidjes hebben. En van die mooie ogen, en donker haar'.
Taylor lachte zijn tanden bloot.
'Klinkt alsof ik de perfecte kandidaat zou zijn', lachte hij. Ik knikte.
'Dat ben je ook. Ik hoop ook vurig dat we elkaar minstens nog kennen als ik toe ben aan kinderen'.
'En wat als we dan uit elkaar zijn?'
'Dan dwing ik je gewoon. Ik wil nou eenmaal mooie kindjes', lachte ik. Hij lachte mee. Hush blafte, alsof hij het niet leuk vond dat hij de lol miste. Ik aaide over zijn hoofd heen, die hij neerlegde op mijn benen.
'Dit is best knus', zei Taylor toen. Hij liet zijn ogen door het huisje glijden.
'Het is wel klein, we móeten haast wel dichtbij elkaar zitten. Maar het is knus'.
'We kunnen nóg wel dichterbij', lachte ik.
Hij keek me grijnzend aan.
'Laat zien'.
'Hush, in je mand!', beveelde ik. Hush keek zielig, maar liep toch de slaapkamer in.
Ik tekende opnieuwe blokjes op Taylor buik, maar nu onder zijn shirt. Zijn huid voelde ontzettend warm aan.
'Het is heel koud, waarom heb jij het zo warm?'
'Jij raakt me aan. Daar krijg ik het altijd warm van', lachte hij. Hij zoende me. Er ging een rilling over mijn rug toen hij zijn warme hand onder mijn trui, op mijn onderrug legde.
'Jij hebt het écht heel erg koud', zei hij geschrokken. Zijn hand schroeide op een fijne manier mijn rug weer warm.
'Ja, dat zeg ik toch'.
'Laat mij daar maar even verandering in brengen', lachte Taylor.

Zeven reacties, dan ga ik verder!