De 100e Hongerspelen - 100

“Wat is het plan dan?”, vroeg Adriënne zacht.
“Ah nee”, protesteerde Katniss. “Adriënne, je moet je niet zo laten doen. Ik sta niet toe dat ze jou iets aandoen.”

“Laat het hen gewoon vertellen”, zei Adriënne zacht. “Dan zien we daarna wel verder.”
“Goed”, zei Portia, voor Katniss kon protesteren. “We nemen Adriënne gevangen. Dan sturen we Snow via de media een boodschap, hij kan zijn dochter terugkrijgen tegen enkele voorwaarden. Welke worden niet bekend gemaakt. Iemand van ons bespreekt een deal met hem, op tv, hij moet er een verplichte uitzending van maken.”
“Geen kans, hij geeft geen zier om Adriënne.” Katniss was nog steeds kwaad.
“Dat doet er niet toe”, zei Peli. “Heel Panem denkt van wel. Hij is aan de macht gekomen met steun van mensen die geloofden dat hij de districten en jou in het bijzonder wilde laten betalen voor wat je zijn dochter hebt aangedaan, het feit dat ze de arena in moest en half verlamd is. Heel Panem geloofd dat hij nog steeds ontzettend veel om haar geeft.”
“Wat wilden jullie dan eisen? Als je te veel eist geef je hem juist redenen om te weigeren.”
“Het einde van de Hongerspelen en meer vrijheden voor de districten. Tijdens het interview pikken we de tributen op uit de arena, maar dat weet Snow dan nog niet.”
“Dat is te veel, daar gaat hij nooit op in”, zei Adriënne. “Alleen het einde van de Hongerspelen heeft een kans, omdat heel Panem dat wil, bijna niemand in het Capitool ziet het nog als vermaak. Niet sinds…”
“Sinds jullie zelf de arena in gestuurd zijn”, maakte Katniss haar zin af.
“Ja.”
“Nou goed, dan eisen we alleen het einde van de Hongerspelen”, zuchtte Inne. “Daarna zien we dan wel verder.”
“Dat is dan geregeld”, vond Johanna.
“Nee, dat is helemaal niet geregeld! Jullie nemen Adriënne niet gevangen!” Katniss was weer opgesprongen.
“Katniss”, zei Adriënne zacht. “Katniss, het is de enige manier.”
“We vinden wel iets anders.”
“Nee Katniss”, smeekte Adriënne. “Alsjeblieft, het kan niet anders. En als je me laat gaan, wat denk je dat mijn vader met me doet als ik thuiskom? Ik mag je niet meer zien van hem.”
“Je kan gerust hier blijven, maar niemand neemt je gevangen.”
“Katniss, als ik toch hier blijf, wat is het verschil? Alleen door me gevangen te nemen kan je mijn vader tegenhouden. Ik wil dat jij me gevangen neemt, ik ben duizend keer liever jouw gevangene dan dat mijn vader zo doorgaat. Alsjeblieft, ik vertrouw je.”
“Doe maar, Katniss”, zei Peeta kalm. “Niemand hier is er tegen.”
“Goed dan”, zuchtte Katniss. “Op één voorwaarde. Ik praat met Snow.” Ze keek de tafel rond. “Iemand bezwaar?” Niemand reageerde. “Dat is dan geregeld.”