202. || Rainbows ||

"Hé Louis!" riep ik toen ik hem eindelijk had gevonden. Hij keek vrolijk naar me op. "Hay Nialler, wazzup?"
"Je MOET me vertellen hoe het met die zwerver afliep?" eiste ik meteen en wachtte tot hij zou beginnen met vertellen.
"Welke zwerver? Oooh bedoel je Jannes?" vroeg Louis opgewekt en keek me vragend aan.
"Weet ik veel hoe hij heet..." mompelde ik wat in mezelf. Liam had me immers niet verteld hoe die zwerver heette. Hadden zwervers eigenlijk überhaupt wel namen?...
Jezus, Niall dat is de domste opmerking die ik ooit gehoord heb. Klaagde Junior in mijn hoofd en ik zag hem zichzelf voor het hoofd slaan. Oh my god! Junior was blond en had blauwe ogen! Dat wist ik niet... Of had ik dat net verzonnen? Ik had hem me eigenlijk nog nooit zo voorgesteld in menselijke vorm.
Oh, dus jij dacht dat ik een eekhoorn was ofzo?! Zei Junior op een quasi beledigde toon. Ik zuchtte. Natuurlijk niet. Ik bedoel, kom op zeg, een eekhoorn?!
Ik dacht eerder aan een pandabeer. Gaf ik eerlijk toe.
Junior keek me met een droog gezicht aan. Een pándabeer? vroeg hij met een verveeld gezicht. Niall, serieus, een pandabeer? Hoe diep kun je zinken... Ik maakte in mijn hoofd een 'tssss' geluidje. Pandaberen waren anders wel vet cool hoor.
Met een baksteen aan je voet, heel diep.... Maakte ik de opmerking. Oh mijn god, Niall! Je moet niet alles wat ik zeg zo letterlijk opvatten! Dit is echt weird, hoe verschillend een geweten kan zijn naast zijn eigenaar... Ik voelde me echt beledigd bij die woorden. Maar met dat laatste had hij wel gelijk. Ik was het nooit met hem eens. Was ik misschien in mijn hoofd een schietselvreen? Of hoe je dat ook schrijven mag...
"Gaat het wel helemaal goed kleine?" hoorde ik Louis' stem in de verte. Gauw schudde ik mijn hoofd. Ik was afgedwaald.