``131``

‘Dean, Sam Ik ben het! Ted. Doe de deur open’ Dean reageert niet. ‘blijf stil liggen’ mompelt Sam. Ik bijt hard op het washandje dat ik in mijn mond heb. Sam moest 5 hechtingen zetten en was nu bij nummer 3. Ik laat het washandje uit mijn mond vallen en hou Sam’s hand tegen. ‘Dean laat hem binnen’ grom ik. De pijn in mijn zij is bijna niet vol te houden. Dean bijt hard op zijn kaken. ‘misschien is hij toch wel een skinwalker’ Sam steekt de naald weer in mijn zij en ik geef een korte gil. Ik fixeer even mijn ogen op Dean. Hij zucht en loopt naar de deur om open te doen. Sam rolt het washandje weer op en stopt hem voorzichtig in mijn hand. Ik adem even door mijn neus en pak Sam’s schouder vast. Ted kijkt even naar mij en Sam. Dean staat met een boos gezicht achter hem. ‘Ted…ga niet tegen ons liegen. Jij bent er ook 1 hé?’ Voor iedereen goed kan beseven wat er gebeurt, heeft Dean Ted op het bed gegooid. Sam had net de laatste hechting gemaakt en ik ren naar Dean. Met een zwarte waas voor mijn ogen hou ik me aan Dean vast. Verbaast kijkt hij naar me. ‘Alex?’ ik grom hard en kijk dan naar Ted. ‘wist je van je ouder? En wees eerlijk’ Ted zucht en gaat tegen verder op het bed zitten. ‘ik wist wel dat er iets was, maar niet wat’ Dean haakt zijn arm onder die van mij. Sam zucht en plakt er snel een gaasje over. ‘ze hebben me geadopteerd, en 3 jaar geleden begonnen ze opeens raar te doen. Ik wist dat er iets niet goed was. Vooral toen onze gasten verdwenen’ de hand van Dean strijkt zacht over mijn schouder. Nu pas heb ik door hoe Sam naast me staat. Hij heeft een houding dat het lijkt alsof hij elk moment Ted zou kunnen bespringen. ‘maar nu is het over, en ik kan het bedrijf overnemen.’ Ted lijkt er niet heel erg verdrietig door. Voorzichtig ga ik op het bed zitten en kijk naar Ted. ‘jongens kunnen jullie ons alleen laten’ Dean en Sam twijfelen duidelijk. ‘jongens…’ Dean neemt dit keer de leiding. Hij trekt Sam mee naar de deur. Als ik zeker weet dat de deur dicht zit kijk ik weer naar Ted. Hij komt wat naar me toe en legt zijn hand voorzichtig op mijn zij. ‘ik moet zeggen’ hij is even stil en strijkt met zijn andere hand over mijn wang. ‘ik zou willen dat je dit werk niet zou hoeven doen’ even krijg ik een glimlachje. ‘ik heb geen keus… ik-‘ zachte lippen stoppen me midden in de zin. ‘blijf bij me’ fluistert hij zachtjes in mijn oor. ‘ik zou je graag beter leren kennen, misschien zelfs samen het bedrijf van mijn ouders runnen’ ik sluit mijn ogen en sluit mijn ogen. Dat zou erg fijn zijn, om hier te kunnen blijven.


CLIFFHANGER!! Blijft Alex, of besluit ze met de jongens mee te gaan?