200. || Rainbows ||

Hij zong gewoon het lied af, en stopte daarna snel de opname. Volgens mij bang dat hij zichzelf voor gek zou zetten ofzo. Ik grinnikte even om die gedachte en legde mijn gitaar weg. Daan begon vanaf de bank te klappen en glimlachend keek ze onze kant op. "Niet slecht." zei ze richting Justin. Ik probeerde vervolgens het filmpje via Justin's account op YouTube te zetten. Zijn wachtwoord bleek niet zo moeilijk te zijn. De oelewapper.
Ik poste het filmpje en sloot daarna meteen de laptop af. We zouden morgen wel kijken of er iemand op had gereageerd.
Justin stelde voor om een spelletje te spelen, tot de eerste gasten er waren, dus speelden we een half uur monopolie.
En net toen ik voor de derde keer dubbel gooide, ging er een bel. Ik sprong meteen op. Gered door de bel. Ik wou echt de bak niet in.
"Hé, Niall! Je moet naar de gevangenis!" wees Justin me terecht en keek me grijnzend aan.
"Helemaal niet. We zouden spelen tot er gasten waren, die zijn er nu. Dus." zei ik en stak mijn tong uit. Daniëlle stond op en liep naar de lift, waar ze naast de liftdeuren op een groen knopje drukte.
"Hello, met wie heb ik het genoegen?" vroeg ze door een microfoontje en liet het knopje weer los, waarna ze wachtte op antwoord.
"Superman en Turtleduck." zei een stem op een mysterieuze toon. Ik begon te lachen. Daan keek me aan alsof ik haar een hele slechte mop verteld had. "Waarom nou turtleduck? Ik heb niks met eenden..." klonk een andere stem door de luidspreker, en een luid gekakel over eenden barstte los. De één zei dat eenden vet cool waren, en de ander hield stand bij zijn mening dat eenden saai waren.
Ik wist al lang wie er beneden stonden. Natuurlijk.