• 011 Maxine Grace Scott

"Sorry" mompelde ik toen ik weer plaats nam op een stoel in Dr. Drew zijn kantoor. "Het geeft niks Maxine het is normaal dat je zo reageerd," zei Dr. Drew en ik knikte lichtjes. "Jullie mogen gaan. Maar Maxine beloof je me dat je het de eerste dagen rustig aandoet , oke?" - "Komt in orde," ik schudde nog snel Dr. Drew zijn hand en liep toen naar de gang , samen met mijn ouders.
"Mama is het goed als Niall en Harry me meenemen? Dan kan ik daar met mijn auto naar huis gaan. Dan moeten jullie geen omweg maken?" vroeg ik met een glimlach op mijn gezicht. "Ja is goed. Dan zien we je zo wel weer" zei mijn mama en drukte een kus op mijn voorhoofd. Ook mijn papa gaf me nog een kus op mijn kruin en liepen toen samen het ziekenhuis uit. Snel liep ik naar de wachtkamer waar Niall en Harry nog steeds zaten.
"Jongens? Ik heb een vraagje" zei ik wat verlegen. "Vraag maar" zei Harry en keek me lachend aan. "Zou ik misschien met jullie mee mogen rijden? Anders moesten mijn ouders om weg maken" zei ik. "Geen probleem" antwoordde Niall en stond op. Ook Harry stond op en met z'n drieën liepen we naar de auto.

"Moet je niet rusten?" vroeg Harry toen ik met hun het hotel instaptte. "Neen ik mag werken" loog ik en zette een fake smile op. "Oh oke , dan zien we je nog wel. Wij moeten nu weg." zei Harry en gaf me een korte knuffel. Ook Niall gaf me een knuffel en een kus op mijn wang waardoor ik moest blozen.
"Bye Max!" - "Dag jongens!"

"Max! Waar was je? Alles oke? Ik hoorde van James dat je in het ziekenhuis was?" ratelde Shannon aan een stuk door. "Rustig! Ik voelde me gewoon even niet goed , dat is alles" zei ik zo rustig mogelijk. Niemand wist dat ik parkinson had , zelfs James niet. En dat wou ik graag zo houden.
"Wie heeft je dan naar het ziekenhuis gebracht?" vroeg ze. "Niall en Harry" antwoordde ik en zag haar gezicht van geschrokken naar verbaasd veranderen. "Wat?" vroeg ik. "Niall en Harry als in Niall en Harry van One Direction?" vroeg ze half schreeuwend. "Geen idee? Hoe moet ik dat nu weten?"
"Lieve lieve Maxine , hoe zagen ze eruit?" - "Niall had blond haar en prachtige blauwe ogen. En Harry had bruine krullen en mosgroene ogen die soms ook grijs leken." legde ik uit en ik zag Shannon haar gezicht opklaren. "Omg dat zijn ze! omg jij hebt ze ontmoet! Waarom ken je ze niet?" Ja waarom kende ik ze niet? Omdat ik me een hele lange tijd heb opgesloten en niks wou doen? Omdat ik gewoon ziek werd van de gedachte dat ik Parkinson had? Maar dat ging ik haar niet vertellen. "Ik weet het niet" mompelde ik en voelde dat iemand me aan tikte. Ik draaide me om en keek naar Lucey - het meisje van de receptie-
"Maxine je moet naar James zijn kantoor gaan" zei ze en ik knikte.

Zachtjes klopte ik op de deur van James zijn kantoor. "Binnen" hoorde ik hem mompelen en duwde de deur open. "Ahh Maxine ga zitten" zei hij waarna ik plaats nam op de zwarte leren stoelen die voor zijn bureau stonden. "Kun je me even uitleggen wat er gebeurt is?" Even schrok ik maar herpakte me snel. Ik zou wel iets verzinnen.
"Ik denk dat ik wat verkeerds heb gegeten. Ik voelde me ineens heel raar. Ik was op de kamer 642. Ze hebben me geholpen en naar het ziekenhuis gebracht. Ze hebben daar wat testjes met me gedaan maar er is niks ernstig." loog ik en zette weer een fake glimlach op.
James knikte en keek me aan. "Kun je terug werken?" vroeg hij en ik knikte. "Geen enkel probleem."

Ik sloot de deur van James kantoor weer achter me en liep naar mijn lockertje. Ik voelde mijn Iphone in mijn broekzak trillen en ik pakte hem eruit.

Maxine waar blijf je? Xxx mama.





Sorry dat ik al zo lang niet meer heb geschreven!
Ik ben ziek dus sorry als 'ie slecht is!
- Krijgen we veel reactie's omdat ik dinsdag naar het ziekenhuis moet? ):
x Bieke.