In het ziekenhuis - Deel 4

'Binnen.' riep ik.
De deur ging langzaam open en Louis kwam binnen.
Ik begon onmiddelijk te wenen.
Hij kwam in de stoel naast mijn bed zitten.
'Geen knuffel, geen kus.' zei ik tegen mezelf in mijn gedachten en bij die gedachten begon ik nog meer te wenen.
'Niet wenen alstublieft.' zei hij.
Ik probeerde te stoppen maar het lukte niet goed.
'Waarom doe je dit?' vroeg ik.
'Ik wil niet dat het zo ver gaat.' zei hij.
'We hebben belooft aan elkaar om ons er samen door te slaan.' zei ik.
'Ja, maar dit was nog een begin, de fans zullen niet stoppen.' zei hij.
'Ze zullen me na een tijdje wel accepteren.' zei ik.
'Sommigen, maar er zullen altijd van die fans blijven.' zei hij.
'Ja, en dan moeten we elkaar steunen.' zei ik.
'Zo een leven wou ik jou niet geven.' zei hij.
'We hebben er samen voor gekozen.' zei ik snikkend.
'Ik heb een besluit genomen.' zei hij
'En wat is dat?' vroeg ik.
'Het is misschien best dat we gewoon vrienden blijven, zoals je nu bent met Harry en de rest.' zei hij.
'Geef je dan gewoon alles op wat we hebben meegemaakt samen?' vroeg ik wenend.
'Heb ik een andere keuze?' vroeg hij.
'Ja.' riep ik luid.
Op dat moment kwamen Harry, Liam, Niall en Zayn binnen.
'Lou, waar zat je?' vroeg Liam.
'Kan ik je even spreken Harry?' vroeg Louis.
En ze gingen naar buiten.
Niall zag me wenen en kwam onmiddelijk naar me. Hij bleef me knuffelen en ik ging met mijn hoofd op zijn schouder liggen.
'Wat is er gebeurdt?' vroeg hij.
'Hij wil alleen nog vrienden zijn.' zei ik snikkend.
'Kijk eens naar me.' zei Niall maar ik bleef liggen.
'Jess, kijk naar me.' zei hij en ik zette me recht en keek naar hem.
'Alles komt goed meid, hij heeft het gewoon eventjes moeilijk.' zei hij.
'Ik ook.' zei ik.
'Ik weet het, het komt allemaal goed.' zei Niall troostend.
'Ik hoop het.' zei ik en ging terug op Niall zijn schouder liggen.
Eventjes later hoorde ik de deur toegaan. Ik sprong recht en zag Harry staan.
'Wat heeft hij gezegt?' vroeg ik.
'Dat hij je nog heel graag ziet en u niet kwijt wil maar dat hij zoiets niet aankan.' zei hij.
'Waarom zegt hij dat niet tegen mij?' vroeg ik.
'Dat weet ik niet, maar alles komt goed ik ken hem echt, hij laat je niet zomaar gaan.' zei Harry.
'Ik heb niet echt dat gevoel.' zei ik.
'Dat begrijp ik, maar je moet er in geloven.' zei hij.
'Ok, ik zal het proberen.' zei ik.
Er werd opnieuw op de deur geklopt.
'Binnen.' zei ik.
En daar stonden Lottie, Felicite, Phoebe, Daisy en Johanna.