``115``

‘dus waar zijn we?’ Vraag ik als ik uit het raam kijk. Dean draait zich naar me om. ‘Toledo Ohio.’ Ik onderdruk een gaap en kijk naar Sam die ligt te slapen. ‘moeten we hem niet wakker maken?’ vraag ik Dean. Hij schudt zijn hoofd. ‘ik wil je nog iets vragen’ we blijven elkaar voor een moment aan kijken. ‘ik heb het gevoel alsof ik iets ben vergeten. Van gisternacht.’ Ik slik even maar hou me voor de rest stil. ‘wat bedoel je?’ Dean zucht en gaat recht zitten. ‘ik heb het gevoel alsof je niet de hele waarheid hebt verteld. Volgends mij had ik de impala gereden, anders zou hij toch niet op dezelfde plek staan als waar ik hem neer zet’ er speelt een lachje om mijn mond. ‘en je denkt dat ik niet zo goed kan rijden dat ik hem zo neer kan zetten?’ Dean knikt even. Ik kijk naar Sam die even een stuiptrekking heeft. De spreuk had niet helemaal goed gewerkt, ik moet sterker worden als zelfs zo’n kleine spreuk al niet goed werkt. ‘Alex!’ Met een ruk kijk ik omhoog. Sam schiet ook naar voor en kijkt verbaast van Dean naar mij. ‘wat?’ Mompel ik. Dean schud zijn hoofd en kijkt naar Sam. ‘lekker geslapen?’ Sam schudt zijn hoofd. ‘weer een nachtmerrie?’ Vraag ik. Hij geeft geen antwoordt dus leg ik mijn hand op zijn hoofd. Ik sluit mijn ogen. Jessica hangt aan het plafon. Er ontsnapt een zucht en ik open mijn ogen. ‘ik heb wel een medicijn dat je kunt slikken zodat je geen dromen meer krijgt’ Sam schud zijn hoofd. ‘wat doen we hier?’ Vraagt Sam om het onderwerp te veranderen. Dean geeft een krant aan Sam. Er staat een artikel in over een man. Volgens bobby was het een zaak, dus zouden wij het gaan uitzoeken. We stappen uit en lopen op het mortuarium af.
‘wij zijn de medicijnen studenten’ zegt Dean gelijk tegen de man die er zit. Ik moet de neiging om mijn ogen te rollen onderdrukken. Sam en ik zagen er wel slim uit maar Dean… Ik zou het nooit geloven. Mijn ogen gaan over de ruimte terwijl Dean en Sam de man proberen te overtuigen het lichaam aan ons te laten zien. ‘en ben jij de tong kwijt?’ Ik kijk de man aan. Ik moet snel iets bedenken voor mij alles in elkaar schop. Ik stond al voor een deel achter Sam en pak nu zijn arm een beetje vast. Hij kijkt me aan en ik verschuil me nog meer achter hem. ‘oh, sorry, ze is nogal verlegen’ de man knikt en staat op. ‘volg mij maar’