``112``

‘het is niets’ zegt hij terwijl hij naar achterleunt. ‘Dean je bent gewond! Dat is niet niets!’ roep ik uit. Ik sla mijn ogen neer. Nu pas voel ik hoe de angst in mijn lichaam had gezeten. Als ik meer had gedaan, zou Dean niet nu gewond zijn. ‘laat me je op z’n minst verzorgen’ zeg ik zacht. Dean zucht. ‘het is niets ernstigs’ dan kijkt hij naar mijn gezicht. Hij laat zijn schouders zakken en pakt mijn schouder beet. De tranen prikken in mijn ogen. Ik wil helemaal niet huilen, maar die angst die ik had gevoeld het had me niet helder doen denken. ‘als dat je beter doet voelen, ga je gang’ Dean laat mijn schouder los en wijst naar de stoel. ‘er ligt een verbandtrommel onder de stoel’ ik buig naar voor terwijl ik verwoed mijn tranen weg knipper. Mijn vingers sluiten om de verbanddoos. Snel open ik hem en zoek een doekje om Dean ’s gezicht schoon te maken. Hij beweegt niet terwijl ik voorzichtig over zijn gezicht veeg. Hij heeft een kleine scheur boven zijn wenkbrauw en had een bloedneus. Als zijn gezicht schoon is kijk ik naar de scheur in zijn shirt. ‘dat is niets’ probeert hij me te verzekeren. ‘als het niets is, laat je me het verzorgen’ antwoord ik. Hij legt zijn arm op de leuning zodat ik bij zijn shirt kan. Ik pak de onderkant vast en trekt hem een stuk omhoog. De wond is diep en het is duidelijk dat hij gehecht moet worden. ‘Dean, wil je niet meer tegen me liegen, die wond moet gehecht worden’ met een zucht wrijft Dean over zijn gezicht. ‘dan moeten we snel naar Sam, hij kan hechten’ ik schud mijn hoofd en zoek in de verbanddoos. ‘hij is niet de enige’ ik haal een naald uit de doos en steek er een draad door heen. ‘we moeten je echt beter leren kennen’ grinnikt Dean zachtjes. Ik leg mijn hand naast de wond en aarzel. ‘als het te veel pijn doet mag je in mijn schouder knijpen’ zeg ik voordat ik de naald in zijn huid steek. Dean gromt hard terwijl hij op zijn kaken bijt. Er hoefde niet veel hechtingen in dus ik was snel klaar. ‘bedankt’ mompelt Dean terwijl hij me bekijkt. Zijn hand die op de leuning had gelegen gaat naar mijn gezicht en begeleid die naar boven. Hij kijkt me even aan en buigt naar voor. Onze lippen raken elkaar zacht. Zijn hand rust zachtjes op mijn wang terwijl zijn warme lippen op mijne liggen. ‘ik wil een kus van je’ fluistert hij tegen mijn lippen als ik niet reageer. Mijn ogen vinden die van Dean en ik zie een onbekende blik. Zijn neus strijkt zacht tegen die van mij. Zachtjes duw ik mijn lippen op die van Dean. Hij likt mijn onderlip. Ik doe mijn mond een stukje open en proef de smaak van bier, popcorn, bloed en een onbekende smaak dat van Dean zelf is. Zijn handen gaan door mijn haar en over mijn rug. Dan stop ik en kijk weg. ‘het spijt me’ zeg ik zo zacht, een brok steekt in mijn keel. Ik kon het niet. Hij kan dan wel goed zoenen, maar ik zou niet verder kunnen. Dean sluit zijn ogen en laat me voorzichtig los. Ik ga weer op mijn plek zitten en Dean stuurt de impala de weg weer op. ‘je hoeft je niet schuldig te voelen, ik wilde een kus en die heb ik gekregen