``111``

‘Dean!’ piep ik uit terwijl iemand anders mijn armen vast houd. Dean probeert zich uit alle macht los te maken. ‘wat moeten jullie?’ gromt hij. De jongen die voor me staat grinnikt even en loopt langs me naar Dean. Hij knielt voor hem neer. ‘we willen haar’ hij wijst naar mij. Als ik op hem af wil lopen wordt mijn armen van achter vast gepakt. ‘laat me los!’ roep ik uit, de jongen heeft een grijns op zijn gezicht terwijl hij me meer naar zicht toe trekt. ‘Damon, ik neem haar mee’ zegt de jongen die mijn armen vast heeft. De jongen die naast Dean geknield is knikt en staat op. ‘jullie mogen hem aftuigen, ik neem haar’ hij strijkt over mijn wang. ‘blijf me je poten van haar af!’ roept Dean. Hij wordt overeind getrokken en door de andere jongens in elkaar geschopt en geslagen. ‘Dean!’ roep ik uit terwijl ik me los probeer te trekken. ‘Damon hé… wat ben je?’ vraag ik. De ogen van de jongen worden zwart en ik blijf met open mond kijken. Ik had niet verwacht een Demon tegen te komen. Een vreemde angst zwelt in me op. ‘Dean het zijn demonen!’ roep ik uit. Ik draai mijn hoofd en zie Dean net op de grond vallen. Mijn hart zinkt naar mijn voeten als Damon zijn handen aan mijn shirt beginnen. ‘stop!’ Dean komt omhoog en slaat een van demonen. Even kan ik me niet bewegen, waarom was ik nou zo bang? Het zijn maar demonen, de wezens waar ik vaak genoeg op had gejaagd. Ik bedenk me geen moment en sla Damon. Hij grinnikt en maakt een beweging met zijn hand. Ik word tegen de muur gegooid. Even blijf ik versuft liggen. Dean kruipt naar me toe, maar voordat hij bij me is wordt hij ook weggegooid. ‘Exorcizamus te, omnis immundus spiritus’ Damon schiet op me af. ‘omnis satanica potestas, omnis incursio’ hij schreeuwt het uit voordat de zwarte rook uit zijn mond komt. De jongen valt op de grond en blijft levenloos liggen. Als ik naar de andere kijk is hetzelfde met hen gebeurd. Snel loop ik naar Dean. Hij gromt gelijk als ik hem overeind help. ‘kom, we gaan’ zijn gezicht zit onder het bloed. Even raak ik zijn wenkbrauw aan. Hij pakt mijn hand vast terwijl mijn vingers onder zijn bloed zit. ‘we moeten gaan’ snel lopen we naar de Impala. Dean start de auto en rijd de weg op. ‘ik wist niet dat demonen samen jaagde.’ Dean knikt even. Zijn gezicht is veel witter dan normaal. ‘Dean gaat het?’ vraag ik onzeker. Hij zet de Impala aan de kant van de weg en duwt op zijn zij. Nu pas zie ik dat hij gewond is.